كتاب «بيداري و بينالملل اسلامي، با مروري بر نقش داعيان قرآني در دو سده اخير» به قلم ابوالفضل خوشمنش از سوي موسسه بوستان كتاب تجديد چاپ شد.\
بیداری اسلامی در بطن خود با مقوله دیگری با عنوان همبستگی یا «بینالملل اسلامی» پیوند دارد، معنایی كه بارها در تعالیم قرآن كریم آمده و در سیره داعیان این بیداری و همبستگی ظاهر شده است؛ چنان كه استعمال این تعبیر را در آخرین كلمات مكتوب امام خمینی(ره) پس از حج خونین و پذیرش قطعنامه شاهديم.
درباره بيداري اسلامي و نهضتهاي اسلامي تاکنون مطالب فراواني نوشته شده است. داستان بيداري اسلامي را ميتوان از نگرشهاي گوناگون سياسي، اجتماعي، فرهنگي، ملي و اقتصادي بررسي کرد. اين نوشتار سر آن دارد که مروري فشرده بر سير اين امر در طول دو قرن اخير با تأکيد بر دعوت داعيان قرآني و انديشه بينالمللي آنان و تحقق کوشش ايشان در صحنههاي سياسي و فرهنگي سرزمينهاي اسلامي داشته باشد.
اثر حاضر در پي مرور داستان بيداري و بينالملل اسلامي و ايماني در پنج فصل است: مرابطه(اصطلاحي برگرفته از آيه پاياني سوره آل عمران)، گروگانگيري بزرگ، بازگشت به قرآن، خيمه اجتماع و خانه فرهنگ، عناوين فصول اين كتاباند.
نويسنده در مقدمه كتاب از اهدافش چنين ياد ميكند: «هدف نگارنده از نگارش حاضر، نخست ضرورتي است که آن را از چند جهت احساس ميکند: يکي اين که سخن در باب اثر و حرکت آفريني قرآن کريم در صحراي حجاز و ديگر مناطق جهان در قرن هفتم ميلادي فراوان گفته شده است -هرچند ابعاد آن اثرآفريني بايد همچنان با زبان روز و تحليلهاي علمي تبيين شود و در باب آن ناگفتهها بسيارند- اما آنچه در اين ميان کمتر تبيين شده است، همانا تاثير قرآن کريم بر روند بيداري اسلامي و خيزش دو قرن اخير است. هدف ديگر توجه دادن به غفلتهايي است که همچنان بر بخشهايي از سرزمينهاي اسلامي سيطره دارد و بيداري اسلامي، با همه تلاش بيدارگران، همچنان در برخي نقاط جهان اسلام و در پارهاي زمينهها به نحو مطلوب تحقق نيافته است. در حال حاضر دشمنان اسلام به صراحت از آغاز جنگ صليبي آن هم در مقايسه سهمگينتر سخن ميگويند. آنان سرزمينهاي اسلامي را اشغال کردند و تقريبا روزي نيست که اخبار ريختن خون فرزندان امت اسلامي شنيده نشود، با اين همه و در همين حال، برادر کشي و خونريزي، نزد گروهي از مسلمانان، باب ورود به بهشت لقا و رضوان شمرده ميشود و درخت زقوم فتنه و تفرقه، ثمرات خود را در ارض اسلام برآورده است...
هدف ديگر، بيان مختصري از کوشش رهبران قرآني و معلمان جامعه اسلامي در دو قرن اخير است. نگارنده معتقد است مظلوميتي که دامنگير اغلب اين معلمان و شخصيتهاي بيدار و بينالملل ايماني نظير سيد جمالالدين اسدآبادي، آيتالله سيد محمدباقر صدر، آيتالله طالقاني و امام موسي صدر است، دوگانه و چندگانه است؛ از جمله اين که جسم آنان از سوي طاغيان از ميان برداشته شد، اما شخصيت آنان نيز از سوي پيروان و دوستان، آنگونه که بايد، شناخته نشد و يا ذوابعاد بودن شخصيت اين رجال سبب شد بعدي، ابعاد ديگر را در خود فرو ببرد و به عنوان مثال، تنها بعد سياسي و مبارزاتي اين افراد -آن هم به شکلي ناقص- مد نظر قرار گيرد. گاهي نيز هويت و شخصيت اين رهبران، در يک چارچوب و کليشه حزبي و سياسي به معنايي که امروز ميشنويم، خلاصه ميشود و کار تا جايي پيش ميرود که عالم و مفسري مانند آيتالله طالقاني(ره) در تقسيمبنديها از يک روحاني عضو يک حزب ملي بالاتر نمينشيند.»
چاپ سوم كتاب «بيداري و بينالملل اسلامي، با مروري بر نقش داعيان قرآني در دو سده اخير» در شمارگان 1000 نسخه، 500 صفحه و بهاي 95000 ريال راهي بازار نشر شد.
نظر شما