به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، به نقل از پايگاه اطلاع‌رساني پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگي، يشت، به معنای «پرستش و نیایش» و از نظر لغوی با واژه کهن «یسن» و واژه «جشن ایزد» در زبان فارسی هم ریشه است.
مجموعه یشت‌ها، نام بخشی از کتاب اوستا و شامل سرودهایی در ستایش ایزدان قدیم ایرانی نظیر ناهید، مهر و تیشتر است. این مجموعه شامل بیست و یک یشت است که تیشتریشت، یشت هشتم از این مجموعه در توصیف ستاره تیشتر است.
ستاره تیشتر در اوستا ایزد باران است و نامش در بخش‌های مختلف اوستا آمده است. افزون بر نام ایزد باران، تیشتر نام چهارمین ماه سال در تقویم ایران باستان و سیزدهمین روز هر ماه است که در زبان فارسی زردشتیان تقارن روز تیر و ماه تیر را«جشن تیرگان» می‌نامند و در این جشن در کنار آب‌های جاری و رودخانه‌ها و باغ‌ها به نیایش و شادمانی می‌پردازند و بر یکدیگر آب می‌پاشند.
تیشتریشت، دارای 16 کرده، مشتمل بر 62 بند است. تعداد ابیات در هر کرده ثابت نیست. بیت نخست هر کرده با عبارت :«تیشتر، ستاره رایومند فرهمند را میستاییم» و بیت آخر آن با عبارت«به سبب شکوه و فرهاش...» آغاز و این دو عبارت ترجیع‌بندوار تکرار می‌شود. بندهای 1تا 12 به توصیف ستاره تیشتر با آپوش، دیو خشکسالی اختصاص دارد، بندهای 35 به بعد، در ستایش تیشتر و توصیف کارهای نیک این ایزد است و توصیه شده است که مردمان او را آنگونه که شایسته اوست، ستایش کنند تا از قحطسالی، سیاه دشمن، بیماری و غیره در امان باشند.
در بند 36، از طلوع ستاره تیشتر در پایان سال سخن به میان آمده است که به نظر رایخلت با توجه به واژه اوستایی میانسال، به احتمال منظور از پایان سال، روز انقلاب تابستانی( میانه ماه تیر) است.
تیشتریشت، یکی از یشت‌های بزرگ اوستاست و این کتاب براساس پژوهش ارزنده «پاناین» تالیف شده است. نویسندگان کوشیده‌اند تا برگردان فارسی واژه به واژه‌ها از متن اوستایی به فارسي امروزي را در اختیار پژوهندگان ایرانی قرار دهند.
چاپ اول اين كتاب در 244 صفحه و با قيمت 6 هزار تومان روانه بازار نشر شده است.
یکشنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۹۰ - ۱۵:۱۹
نظر شما