علي‌محمد صابري، دبير جلسه، در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، اظهار كرد: اگزيستانس به معناي وجود است و فلاسفه اين مكتب فكري، انسان را برخوردار از شان وجودي معرفي مي‌كنند. 

وي افزود: بر اين اساس، انسان نوعي ظهور وجود است و مقدمه‌اي براي كشف حقيقت به شمار مي‌آيد. به عبارت ديگر، خداوند به عنوان ذات و حقيقتي وجودي، ظهور خود را در جلوه جمالي انسان محقق مي‌كند. بنابراين انسان محل ظهور حقيقت به شمار مي‌آيد.

صابري يادآور شد: بر اساس، همين باور است كه فلسفه‌هاي اگزيستانس انسان را «دازاين» مي‌دانند، يعني انساني كه محل ظهور و استقرار وجود است و تنها انسان اين ويژگي را دارد.

وي با بيان اين كه «انسان عالمي كبير در برابر عالمي صغير است» بيان كرد: انسان كامل‌ترين موجودي است كه به وجود تقرب دارد و در واقع، انسان علاوه بر موجوديت، قادر است به وجود حقيقي‌اش نيز پي‌ببرد.

صابري ادامه داد: هايدگر اصطلاح «در عالم بودن» را در توصيف انسان به كار مي‌گيرد. يعني انسان براي خود عالمي دارد، اين در حالي است كه نمي‌توان ادعا كرد موجود ديگري نيز در اين جهان عالمي داشته باشد. بر همين اساس، انسان‌ها از شئونات ديگر عالم نظير تاريخ‌مندي، زبان و درك معنا از طريق مفاهيم، تفكر و مرگ‌آگاهي نيز برخوردارند.

وي بررسي مفهوم و ماهيت وجود انساني و همچنين شئونات وجودي او را از موضوعات اصلي نشست معرفي كرد. 

دكتر شمس الملوك مصطفوي و دكتر محمد ضيمران، مدرسان فلسفه دانشگاه هنر، سخنرانان اين نشست خواهند بود.

نشست «انسان در فلسفه‌هاي اگزيستانس» چهارشنبه، 7 ارديبهشت، ساعت 17 در سراي اهل قلم واقع در خيابان انقلاب، خيابان فلسطين جنوبي، كوچه خواجه نصير، شماره دو برگزار مي‌شود.