حجت‌الاسلام والمسلمین علی‌اکبر میرزایی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، با اشاره به ویژگی‌های متعدد قرآن که بر پیامبر اسلام نازل شد، اظهار کرد: نخستین و مهم‌ترین ویژگی این کتاب آسمانی، این است که قرآن اصلی‌ترین شاخصه برای وحدت مسلمانان است. 

میرزایی اظهار کرد: در قرآن چند تعبیر درباره وحدت آورده شده است. از جمله خداوند در آیه «ذلك الكتاب لاريب فيه هدى للمتقين» آورده است که از نظر قرآن متقین کسانی هستند که نماز می‌خوانند و زکات را پرداخت می‌کنند. بدون شک تنها مسلمانان هستند که نماز می‌خوانند و زکات پرداخت می‌کنند و به جهان پس از مرگ اعتقاد دارند و این مسلمانان نیز هم شیعه و هم سنی هستند. خداوند در قران از تعابیر عمومی هم استفاده می‌کند که باز این تعابیر عمومی مانند «یا ایها الذین امنوا» شامل همه مسلمانان از جمله شیعه و سنی می‌شود. 

وی افزود: در این میان مشاهده می‌کنیم که عده‌ای از مسلمانان از این معیار قرآن برای مسلمان بودن عبور کرده‌اند. اگر جامعه اسلامی وهابیون و تکفیری‌ها را از خود نمی‌داند به این دلیل است که هیچ‌یک از گرایش‌های مسلمانان در وجود این دسته از افراد نهادینه نشده است و حتی به اسلام هم اعتقادی حقیقی ندارند و در واقع مدل و معیاری که خداوند در قرآن برای رسیدن به سعادت ابدی ترسیم کرده است در وجود این افراد جایگاهی ندارد.

این محقق و پژوهشگر قرآن اظهار کرد: زمانی که به مبانی قرآنی نگاهی گذرا داشته باشیم به این نتیجه می‌رسیم که خداوند در قرآن به دو اصل توجه کرده است. اصل نخست وحدت و اصل دوم حمایت‌ کردن از یکدیگر است. به این معنا که وحدت به تنهایی کاربردی ندارد و باید از آن استفاده شود. در واقع، وحدت باید خروجی عملی داشته باشد و خروجی عملی وحدت، حمایت علنی از یکدیگر در مقابل با دشمنان اسلام است. تا زمانی که از مردم مسلمان سوریه، مصر، لیبی، فلسطین یا هر یک از مسلمانان سراسر دنیا که در سختی و مواجهه با دشمنان اسلام هستند، ستمدیده حمایت نشود، نمی‌توان ادعا کرد بین مسلمانان وحدت وجود دارد.

این مترجم قرآن اظهار کرد: با نگاه به اصل مساله وحدت به این نتیجه خواهیم رسید که همیشه در اختلافات پیش آمده، گروهی از آن جریان سوء استفاده می‌کنند. فرقی نمی‌کند این اختلاف دینی، عرفی یا سیاسی باشد. مهم این است که وقتی دو گروه یک اختلافی دارند همیشه گروه سومی ایجاد خواهد شد که به این اختلافات دامن می‌زند. در میان مسلمانان نیز دقیقا این ادعا صدق می‌کند، به گونه‌ای که دشمنان اسلام از اختلافات موجود بین شیعه و سنی به نفع مواضع خودشان استفاده می‌کنند. 

میرزایی یادآور شد: اختلافات یک معنای کلی و یک معنای جزیی دارند. در معنای کلی، اختلاف بین شیعه و سنی در فروع دین است و در مسایل اصلی و اساسی نیست و اختلاف در فرع را به راحتی می‌توان با گفت‌وگوهای دقیق و علمی برطرف کرد. مسلمانان در اصل اسلام با یکدیگر اختلافی ندارند، بلکه این اختلافات جزیی در مسایل شرعی است که قابل حل یا چشم‌پوشی هستند.

وی گفت: مشترکات بسیار زیادی بین شیعه و سنی وجود دارد که می‌تواند بسیاری از اختلافات جزیی را از بین ببرد. به همین دلیل است که مقام معظم رهبری هم بر تقویت این اشتراکات بین شیعه و سنی تاکید فراوانی دارند.

این پژوهشگر حوزه دین گفت: البته در این میان کسانی هستند که با داشتن دینی دست‌ساز و تحریف شده سعی می‌کنند چهره حقیقی اسلام را مخدوش کنند. این افراد کسانی هستند که شیعه و سنی را قبول ندارند.