به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نتیجه یکی از این نشست‌ها گپ و گفتی با مهدی قزلی، روزنامه‌نگاری شد که اکنون مدیر انتشارات جام جم است. مهدی قزلی روزنامه‌نگار بود، روزنامه‌نگار خوبی هم بود. کار او از نوشتن در نشریات دانشجویی آغاز شد و در روزنامه‌ها و نشریات مختلف ادامه داشت تا سردبیری نشریاتی چون همشهری آیه و همشهری داستان. به گفته خودش داستان‌نویسی از ابتدا جزو علایقش بوده که بعدها باعث نگارش کتاب‌هایی چون «پنجره تشنه»، «جای پای جلال» و «شریان مکران» شد.

حالا این روزنامه‌نگارِ نویسنده، مدیر انتشارات جام جم شده است و خیلی‌ها منتظر اتفاق خاصی در حوزه نشر کتاب از این آدم در این جایگاه هستند. گپ و گفت ما با او درباره همین موقعیت است که می‌خوانید:

چه شد که به جام جم رفتید؟
روز اولی که به موسسه جام‌جم دعوت شدم نه برای مدیریت انتشارات بلکه برای مشورت دعوت شدم. حرف روز اول من هم همین بود که موضوعات جذابی هست که کمتر کسی سراغ آنها می‌رود؛ نانفیک‌شن‌ها، سفرنامه‌ها، گزارش‌ها و قالب‌های جدیدی که هم جنبه‌های ماندگارانه دارند هم با اصل روزنامه و رسانه بی‌ربط نیستند و هم جذابیت خاص خودش را دارد. این مشورت تبدیل شد به اعتماد مدیرعامل وقت موسسه جام جم و من کارم را در انتشارات جام جم آغاز کردم و الان با ۱۵ کتاب مواجه‌ایم که از خانواده ادبیات هستند اما نه ادبیات مبتنی بر تخیل. این ۱۵ کتاب که با استقبال خیلی خوبی هم مواجه شده است با این نگاه تولید شده و حاصل گپ و گفت‌ با نویسندگانی است که بعضی‌ها بسیار پرتجربه و بعضی هم کتاب اولی بودند.

بهترین شیوه تبلیغ کتاب از نظر شما چیست؟
تبلیغ کتاب واقعا سخت است. در تبلیغ کتاب، من به این نقطه رسیدم که با تبلیغ بسیاری از کالاهای دیگر تفاوت ماهوی دارد. اگر با نگاه اقتصادی هم بخواهیم به کتاب نگاه کنیم و آن را به عنوان یک کالا به فروش برسانیم به هرحال اتفاقی باید بیفتد که با سایر کالاها تفاوت دارد؛ اینکه برای تبلیغ یک کالا شما باید محصول خود را معرفی کنید اما برای اینکه مخاطب و مشتری خود را برای خرید یک کتاب ترغیب کنی باید مخاطب را اقناع کنی. حالا من چطور می‌توانم مخاطبم را اقناع کنم؟ این نکته را باید بدانیم که آدم‌ها اقناع نمی‌شوند مگر توسط کسی که به او اعتماد دارند. تا جایی هم که من می‌دانم، سیستم ایجاد اعتماد در جامعه ما هم سینه به سینه است. پس ما برای تبلیغ کتاب باید یک عده که افراد زیادی به آنها اعتماد دارند را ایجاب کنیم تا سایرین را در مورد یک کتاب خاص اقناع کنند.

در نشر کتاب به چه موضوعاتی بیشتر می‌پردازید؟
عرصه کتاب در کشور ما زیادی روشنفکری شده است. (منظور و تعریف من از روشنفکری هر چیزی است که از بدنه مردم فاصله گرفته. چه در موضوع دین باشد چه در حوزه فرهنگ و ادبیات غرب) به عنوان نمونه مساله کتاب «ویولن‌زن روی پل» اعتیاد است که شاید بالغ بر ۲۰ میلیون نفر به یک شکلی با این مساله درگیر هستند ولی کمتر کسی با یک نگاه درست کتابی درباره این موضوع منتشر کرده است. شاید باورتان نشود که یک نفر از بوی مصرف مواد مخدر همسایه پایینی خود زجر می‌کشیده و این کتاب را تهیه کرده و گذاشته است روی جاکفشی خانه همسایه‌اش، یا دختری با دفتر نشر ما تماس گرفت و گفت که کاش این کتاب را به دست پدر من برسانید تا بفهمد که خواستگارهای من به چه دلیل با من ازدواج نمی‌کنند و دارم تبدیل می‌شوم به یک دختر مجرد قطعی. این یک مساله است که واقعا مساله مردم است و ناشر کتاب باید به این موضوعات بپردازد.

یک خبرنگار کتاب موفق از نظر شما چه کسی است؟
در همکاری و همیاری کتاب و خبر باید به این نکته توجه کنیم که اولا یک خبرنگار حوزه کتاب مگر در ماه چند کتاب می‌تواند بخواند که بخواهد درباره آن کار رسانه‌ای انجام دهد؟ اگر هفته‌ای یک کتاب هم بخوانند در ماه چهار محتوای رسانه‌ای می‌تواند تولید کند که اولا صرفه اقتصادی برای او و رسانه‌اش ندارد و ثانیا اتفاق بزرگی در حوزه نشر نمی‌افتد ثالثا باید با خواندن یک کتاب آن را بفهمد که یعنی خودش یک کار تخصصی است و کار هرکسی نیست. پس یک مشکل بزرگ همین عدم تناسب کار خبری بر روی این محصول است. نکته بعدی اینکه اصولا رابطه خبرنگار با نویسنده یک رابطه مناسب نیست و همیشه با هم دعوا دارند. شاید به خاطر اینکه کتاب‌خواندن اقتضائاتی دارد که باعث می‌شود نویسندگان و خبرنگاران با هم کنار نیایند. یک موضوع دیگر هم وجود دارد؛ اینکه برخی همکاران رسانه‌ای‌ام به خصوص نسل جدیدتر فقط روش روزنامه‌نگاری نشسته را انتخاب کرده‌اند. یادشان می‌رود که باید بایستند و یک مساله را دنبال کنند و به نتیجه برسانند. برخی اهالی رسانه نشسته‌اند تا خبر خودش بیاید و التماس کند تا منتشرش کنند.

سی‌وسومین نمایشگاه کتاب تهران از 21 تا 31 اردیبهشت در مصلای امام خمینی (ره) و نیز به صورت مجازی دایر است.