به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خوزستان، صالح حسینی زاده ۱۳۲۵ شمسی است در سنقر کرمانشاه است. در مکتب‌خانه درس خوانده و از کودکی با قرآن و حافظ و سعدی مأنوس شده است. یک سالی هم طلبه حوزه علمیه بوده و با زبان عربی آشنا شده است. از ۱۳۴۵ تا سال ۱۳۵۲ دوره‌های کارشناسی و کارشناسی ارشد زبان و ادبیات انگلیسی را در دانشگاه شیراز طی کرد و در همین سال به استخدام دانشگاه جندی‌شاپور اهواز درآمد.
استاد حسینی از سال ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۸ دوره دکتری ادبیات را در دانشگاه جورج واشنگتن گذراند و پس از پایان تحصیلات، در همین سال به ایران بازگشت و تا سال ۱۳۸۹ که بازنشسته شد، در دانشگاه شهید چمران اهواز به تربیت چند نسل از دانشجویان زبان و ادبیات انگلیسی و گهگاه تدریس ادبیات معاصر ایران مشغول بود و در کنار معلمی، ده‌ها اثر را در حوزه ترجمه و نقد ادبی منتشر کرد.
استاد صالح حسینی، انسانی صادق، یک‌رنگ، سخت‌کوش و بردبار است. کارنامه‌اش پر برگ و بارش است. سال‌ها در کسوت استادی دانشگاه، راهنمایی و مشاوره پایان‌نامه‌های دانشجویان رشته زبان و ادبیات انگلیسی را بر عهده داشته است.
شماری از مهم‌ترین آثار داستانی غرب را با مرارت‌هایی که بر خود آسان کرده، به زبان فارسی برگردانده و آثاری ارجمند هم درباره نقد ادبی، اصول ترجمه و برابرگزینی، غزلیات حافظ، ادبیات فارسی معاصر و... در قالب کتاب و مقاله ترجمه و تألیف کرده است.
شماری از مهم‌ترین آثار داستانی غرب را با مرارت‌هایی که بر خود آسان کرده، به زبان فارسی برگردانده و آثاری ارجمند هم درباره نقد ادبی، اصول ترجمه و برابرگزینی، غزلیات حافظ، ادبیات فارسی معاصر و... در قالب کتاب و مقاله ترجمه و تألیف کرده است.
دکتر حسینی کسی است که نه وسوسه و افسون ترجمه لحظه‌ای دست از سرش برداشته، نه هرگز شیفتگی به زبان و ادب و فرهنگ ایران از تار و پود جانش جدا شده است. دانش گسترده او در زمینه ادبیات کلاسیک ایران و انس عمیق با آثار نظم و نثر فارسی، به‌ویژه احاطه بر آثار نظامی، سعدی، مولانا و حافظ، نیز تسلط کم‌نظیرش بر فرهنگ و ادبیات غرب، به‌ویژه آشنایی رشک‌برانگیز بر دقایق، اشارات، رموز و تلمیحات آثار غربیِ ملهم از کتاب مقّدس، همواره مانند دو بال پرتوان به اوج‌گرفتن ترجمه‌های او در سپهر زبان فارسی انجامیده است.
او در ترجمه‌هایش، همواره با دقت و وسواسی درخور، برابرهایی از گنجینه‌ی زبان و ادب کلاسیک فارسی را به کار بسته و در بخشیدن رنگی ایرانی به آثاری که ترجمه کرده، رنجی جان‌فرسا تحمل کرده است.
او در ترجمه‌هایش، همواره با دقت و وسواسی درخور، برابرهایی از گنجینه‌ی زبان و ادب کلاسیک فارسی را به کار بسته و در بخشیدن رنگی ایرانی به آثاری که ترجمه کرده، رنجی جان‌فرسا تحمل کرده است.
نظر شما