از ویژگی‌های شعر چالنگی می‌توان به‌طور اجمالی گفت: در شعر او همنشینی واژگانی به شکلی که موجب هارمونی و موسیقی در متن می‌شود، موج می‌زند. فشردگی در تصاویر بدیع و تازه و همین‌طور دارای تصاویری دینامیک و ایجاد حسی نوستالژیک ، گاهی حماسی با فخامت در کلام و نیز بازآفرینی اسطوره‌‌ای، طبیعت‌گرایی همراه با بوم‌گرایی و استعاره‌گرایی با ایجاد حرکتهای انتزاعی و فرا واقعی، غیرمنتظره‌بودن متن با جرقه‌های عرفانی و... است که بی‌شک از تاثیرگذارترین شاعران خوزستان محسوب می‌شود.
حافظه‌ی قوی داشت و پس از گذشت ۱۰ سال وقتی به ایشان سلام کردم، گفتند:« جناب شکرریز لطفا همان شعری را بخوانید که در منزل نعیم موسوی خواندید». گفتم: به یاد نمی‌آورم؛ اما چالنگی خود شروع به خوانش آن شعر کرد. نکته قابل توجه این بود که در آن زمان شاعری تازه‌کار بودم؛ و اصلاً آنچه را نوشته بودم فراموش کرده بودم.
امروز در این بازار شلوغ ادبیات چه‌قدر انگشت‌شمارند شاعرانی که هم در شعر و هم درخصلت‌های انسانی از دیگران سبقت می گیرند! اما من همچنان مات و مبهوت شاعری هستم که:
«ذوالفقار را در خواب ابریشم فرود نیاورد
و فروتنانه با فررفتن یال‌هایش درسنگ
آینده را همچنان با خود دیوانه خواهد کرد»
نظر شما