به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از خبرگزاری آلمان،تقریبا دو ماه قبل از انتخابات مجلس ملی آلمان در نوامبر 1972 گونتر گراس در نامه ای به ویلی برانت نوشت: «ویلی عزیز، این توصیه یک دوست است، خواهش می کنم رو به جلو استدلال کن و به پشت سر نیندیش و گله و شکایت نکن» و زیر نامه را با عبارت «گونتر گراس تو» امضا کرد. در نهایت حزب سوسیال دموکرات با کسب 8/48 درصد آرا به موفقیت بزرگی در این انتخابات دست یافت. بعدها ویلی برانت به تجلیل از سهم گونتر گراس در حمایت از این حزب و در نهایت کسب این پیروزی پرداخت.

این تنها یک بخش کوچک از مکاتبات فوق العاده میان گونتر گراس نویسنده مشهور آلمانی و برنده حایزه نوبل ادبی سال 1999 و ویلی برانت، سیاستمدار حزب سوسیال دموکرات است که برای سیاست رفع تنش به منظور آشتی با لهستان و شوروی در سال 1971 جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.

در مدتی بیشتر از سه دهه یعنی از ابتدای دهه 60 قرن بیستم تا سال 1990 گونتر گراس و برانت با یکدیگر مکاتبه می کردند. مضمون بیشتر این نامه ها کمک به جمله بندی سخنرانی های برانت و بیانیه دولتی سال 1969 و نیز سخنرانی های سیاسی در نشست های سیاسی بود. نقطه عطف این مکاتبات مربوط به دوران صدر اعظمی برانت از سال 1969 تا 1974 است و پس از آن این نامه نگاری ها به شکل چشمگیری کاهش یافت و در این ضمن حجم و تعداد نامه های گراس بیشتر از نامه های برانت بود.

در سال های 1989 و 1990 بود که زاویه دید متفاوت این دو شخصیت نسبت به الحاق سریع دو آلمان سبب جدایی میان آن ها شد. در این زمان گراس با در نظر گرفتن مساله کشتار یهودیان مساله اتحاد دو آلمان را رد کرد و از یک کنفدراسیون سخن به میان آورد. حال آن که برانت معتقد بود که گناه یک ملت را نمی توان از طریق یک جدایی همیشگی مقرر شده از میان برد.

مارتین کولبل که پیش تر در امر ویراستاری دفترچه یادداشت های برتولت برشت همکاری داشته، این مکاتبات را با جستجو در بایگانی ها گردآوری کرده و موفق شد آن ها را در قالب کتابی بیش از هزار و 200 صفحه با عنوان «ویلی برانت و گونتر گراس. مکاتبات» درآورد. این پروژه ادبی در مجموع شش سال به طول انجامید و به غیر از گراس باید بیوه ویلی برانت و هیات مشورتی بایگانی ویلی برانت نیز موافقت خود برای انتشار این مجموعه را اعلام می کردند.