نویسنده کتاب در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)،‌ بررسی سیر فرهنگ و آثار باستانی در ایران را رویکرد اصلی این پژوهش دانست که طی آن قدیمی‌ترین نمادها و نشانه‌های زندگی انسان در کشورمان را جست‌وجو  و سازه‌ها و بناهای ساخت دست انسان را معرفی می‌کند.

وی همچنین آشنایی با بافت شهرهای سنتی، حسینیه‌ها، آرامگاه‌ها، بقاع، کوشک‌ها و... را از موضوعات اصلی این کتاب عنوان كرد که در شش بخش به آن‌ها پرداخته است.

جعفرپور درباره بخشی از کتابش که به مباحث مرتبط با گردشگری اختصاص دارد، اظهار کرد: این بخش ضمن مروری بر سیر شهرنشینی و توسعه آن در ایران، نقش مکان‌هایی نظیر بازار، حمام، مسجد و کاروانسراها را در جوامع بیان می‌کند و یادآور می‌شود با ایجاد هر خیابانی در فضای شهری چه میزان صمیمیت افراد و رفتارهای آن‌ها دچار تغییر می‌شود.

پژوهشگر امور فرهنگی و اجتماعی با اشاره به این که در ابتدا الگوی شهرسازی‌ ایرانی بر اساس ایجاد و توسعه همگرایی و یکجانشینی بوده است، گفت: متاسفانه اکنون شاهد وضعیتی هستیم که بر اساس آن شهرنشینی موجب واگرایی ارتباطات اجتماعی مي‌شود و با وجود افزایش جمعیت شهری با توده‌های کوچک‌تر مواجهیم. 

وی رویکرد اصلی این اثر را بازیابی ابعاد اجتماعی دوره‌های گوناگون ساخت نمادهای شهری یاد کرد و افزود: مجموعه این یافته‌ها حاکی از این موضوع‌ است که شهرسازی و ساخت بناهای شهری تا حد زیادی متاثر از نگاه حاکمان هر دوره‌ بوده است. 

جعفرپور بیان کرد: نگارش بخش اعظمی از کتاب «میراث فرهنگی ایران» را به پایان رسانده‌ام. همچنین تصمیم دارم متن اثر را در حدود 300 صفحه تنظیم و آن را برای چاپ و نشر در نخستین فصل سال 92 به انتشارات ساکو بسپارم.