به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ شماره سی‌وسوم مجله «سه‌نقطه» اگرچه که به موضوع تابستان می‌پردازد؛ اما آن را به دوستداران بهار، هواداران پاییز و علاقه‌مندان زمستان تقدیم کرده است. فاطمه فهیمی، دبیر تحریریه مجله در بخش «اول دفتر» با عنوان «خنده وحشی خورشید در انقلاب تابستانی»، درباره نقش سیاهی لشکریِ تابستان در ادبیات، تاریخ و سینما می‌گوید. او در این یادداشت این‌طور تابستان را توضیح می‌دهد: «این روزها که خورشید حقیقتاً جلویش به ماست و با عداوت تمام می‌تابد، شاهد موج جدیدی از تابستان‌ستیزی در شبکه‌های اجتماعی هستیم. این در حالی‌ست که تابستان و آفتابش پیش از این تا این اندازه منفور نبوده‌اند. اصلا تابستان و این نور خورشید آنقدر خواستنی بود که چه‌گوارا به‌خاطرش ساختمان دادگستری را منفجر کرد:
قاضی: تو در سالوادور چه می‌کردی؟
متهم: آفتاب می‌گرفتم.
قاضی: پس چرا ساختمان دادگستری را منفجر کردی؟
متهم: چون جلوی آفتاب را گرفته بود.
و همه عدالت‌طلبان اینستاگرام یکی یک‌بار آن را استوری کردند.»
فهیمی اشاره می‌کند که در این شماره، نویسندگان به اندکی مدح و بیشتر قدح فصل تابستان پرداخته و از زوایای پنهانش پرده برانداخته‌اند.
در مطلب «در این میانه چرایی؟» علی آینه‌ور درباره افرادی به ایراد سخن می‌پردازد که وسط‌بازند. «میون این قماش و اون قماش – هرچی که بودند و هستند و خواهند بود – یه گروه هستند که به قولی نون به نرخ‌روزخور هم نیستند، اسم‌شون وسط‌بازه. آنقدر تکلیف این قماش نامعلومه که دیگران رو هم – همین من و شما – وسط ارزش‌های بی‌ارزش‌شون غرق می‌کنند. اما خب، شناخت این جماعت چندان هم کار سختی نیست.» با مطالعه مطلب آینه‌ور می‌توانید این پدیده‌ها را بهتر بشناسید.
در پرونده این شماره، با بیست‌درصد مدح و هشتاددرصد قدح تابستان مواجه می‌شوید. چون «تابستان برای همه یک چهره ندارد. کافی‌ست حال خودتان را در دو موقعیت خوردن شتری هندوانه زیر باد کولرگازی و ایستاده در انتهای صف بیست‌نفره تاکسی در حالی‌که انگار زیر آسفالت، بخاری چندشعله کار گذاشته‌اند، تصور کنید. تابستان همیشه همین‌طور است (مثل دیگر موضوعات زندگی). همان‌طور که نیمی از آب بدن‌تان تبخیر شده است، شب‌های بلندش به شما لبخند می‌زنند. به همین دلیل نویسندگان در این پرونده به‌صورت توأمان از تلخ و شیرین و دوباره تلخِ تابستان نوشته‌اند. از اینکه تابستان با ما و زندگی ابناء بشر چه می‌کند.»
نویسندگان این بخش که لحظه‌ای به خوش‌گفتن از تابستان و ساعاتی به بدگفتن از آن پرداخته‌اند عبارت‌اند از: سیدمحمد صاحبی، جلال سمیعی، مریم حسن‌نژاد، علی علیزاده، فاطمه خسروانی، مهدی شریفی، مریم نظام‌دوست، محمدرضا زروندی و محمد صمدی.
نیمخط شماره سی‌وسوم سه‌نقطه به قلم نفیسه رحمانی است. این بخش «کمی تا قسمتی جدی‌تر است. هرچقدر رویکرد نویسندگان در پرونده‌ها طنزآمیز است، رویکرد نیمخط جدی‌ست. در این بخش سعی شده است از چشم‌اندازهایی غیرطنزآمیز، مثلاً روان‌شناختی، جامعه‌شناختی، دیگرشناختی، مذهبی و ... به موضوع پرونده نگاه کنند». رحمانی در مطالب «آب‌پاشونک و هویت ایرانیِ یَک‌یَکِ ما»، «تابستونِ بدون کولر، مردِ بدون شکم و خونه‌ی بدون تراس» و «سیِ دختِ کُره‌ای خودومِ تو گِل می‌پلکونوم» چنین رویکردی را دنبال می‌کند.
خط‌ویژه مجله سه‌نقطه در این شماره از صفحه 134 آغاز شده، و پنج مطلب خواندنی پیش چشم مخاطبان طنزدوست و طنزخواه قرار داده است. این بخش که همان کرسی آزادنویسی سابق مجله است، بخش اختصاصی نویسندگان ثابت نیز به حساب می‌آید. «در این قسمت که ماحصل همفکری سه‌نقطه و نویسندگان خط‌ویژه است، چهره‌های به‌نام و صاحب‌سبک در صفحات اختصاصی خود از منظری منحصربه‌فرد جهان، رویدادها و آدم‌ها را روایت می‌کنند». عناوین این بخش به شرح زیر است:
«بهترین آدم دنیا و پیرمردی که قدم می‌زد» به قلم افشار مقدم، «سرخپوست‌هایی که آرام نگرفتند» به قلم رضا دباغی، «کتابخانه شخصی عبدالله شهبازی» به قلم عبدالله شهبازی، «کله‌معلق یا دویدن خلاق» به قلم زهرا درمان، و «زیرزیرُک‌های سخن و استدلال» به قلم سیداکبر موسوی.
در بخش پایانی سه‌نقطه، انگار که حالش را نداشته باشند و انرژی‌شان افتاده باشد، یک نقطه کم کردند و شد «دونقطه»؛ اما خودشان می‌گویند «دونقطه آینه‌ای است برای سه‌نقطه. در هر دونقطه، روایتی از پشت‌صحنه دفتر مجله به قلم یکی از سه‌نقطه‌ای‌ها، گزیده‌ای از واکنش‌های مخاطبان و همراهان سه‌نقطه به آخرین شماره مجله در صفحات اجتماعی و مجموعه‌ای از تبریک‌ها، تسلیت‌ها و اعلام موضع سه‌نقطه‌ای‌ها منتشر می‌شود. دونقطه، با سیاهه‌ای از سه‌نقطه‌فروشان که واسطه رسیدن سه‌نقطه از دست ما به دست شما هستند به پایان می‌رسد».
بنابراین در این بخشِ آینه‌طور، می‌توانید مطلب سیدحمید حسینی را در «میان‌گرایی در وسط میدان مین» و نوشته تهمینه حدادی را در «بی‌حیایی با گاز کربنیک، اسید فسفریک و قند بالا» بخوانید.
القصه؛ حالا که با شماره سی‌وسوم مجله «سه‌نقطه» آشنا شده‌اید، می‌توانید آن را تهیه، و مطالب طنز و جدی نویسندگان آن را با موضوع تابستان مطالعه کنید. این مجله با مدیرمسئولیِ امید مهدی‌نژاد، شاعر و طنزپرداز کشور، به‌صورت دو نسخه الکترونیک و کاغذی در 192 صفحه به بهای 75 هزار تومان عرضه می‌شود. نسخه الکترونیک آن در فیدیبو، طاقچه، جار و کتابراه موجود است و نسخه کاغذی‌اش هم در سایت مجله سه‌نقطه، دکه، دیجی‌کالا و فروشگاه اسم.
قاضی: تو در سالوادور چه می‌کردی؟
متهم: آفتاب می‌گرفتم.
قاضی: پس چرا ساختمان دادگستری را منفجر کردی؟
متهم: چون جلوی آفتاب را گرفته بود.
و همه عدالت‌طلبان اینستاگرام یکی یک‌بار آن را استوری کردند.»
فهیمی اشاره می‌کند که در این شماره، نویسندگان به اندکی مدح و بیشتر قدح فصل تابستان پرداخته و از زوایای پنهانش پرده برانداخته‌اند.
در مطلب «در این میانه چرایی؟» علی آینه‌ور درباره افرادی به ایراد سخن می‌پردازد که وسط‌بازند. «میون این قماش و اون قماش – هرچی که بودند و هستند و خواهند بود – یه گروه هستند که به قولی نون به نرخ‌روزخور هم نیستند، اسم‌شون وسط‌بازه. آنقدر تکلیف این قماش نامعلومه که دیگران رو هم – همین من و شما – وسط ارزش‌های بی‌ارزش‌شون غرق می‌کنند. اما خب، شناخت این جماعت چندان هم کار سختی نیست.» با مطالعه مطلب آینه‌ور می‌توانید این پدیده‌ها را بهتر بشناسید.
در پرونده این شماره، با بیست‌درصد مدح و هشتاددرصد قدح تابستان مواجه می‌شوید. چون «تابستان برای همه یک چهره ندارد. کافی‌ست حال خودتان را در دو موقعیت خوردن شتری هندوانه زیر باد کولرگازی و ایستاده در انتهای صف بیست‌نفره تاکسی در حالی‌که انگار زیر آسفالت، بخاری چندشعله کار گذاشته‌اند، تصور کنید. تابستان همیشه همین‌طور است (مثل دیگر موضوعات زندگی). همان‌طور که نیمی از آب بدن‌تان تبخیر شده است، شب‌های بلندش به شما لبخند می‌زنند. به همین دلیل نویسندگان در این پرونده به‌صورت توأمان از تلخ و شیرین و دوباره تلخِ تابستان نوشته‌اند. از اینکه تابستان با ما و زندگی ابناء بشر چه می‌کند.»
نویسندگان این بخش که لحظه‌ای به خوش‌گفتن از تابستان و ساعاتی به بدگفتن از آن پرداخته‌اند عبارت‌اند از: سیدمحمد صاحبی، جلال سمیعی، مریم حسن‌نژاد، علی علیزاده، فاطمه خسروانی، مهدی شریفی، مریم نظام‌دوست، محمدرضا زروندی و محمد صمدی.
نیمخط شماره سی‌وسوم سه‌نقطه به قلم نفیسه رحمانی است. این بخش «کمی تا قسمتی جدی‌تر است. هرچقدر رویکرد نویسندگان در پرونده‌ها طنزآمیز است، رویکرد نیمخط جدی‌ست. در این بخش سعی شده است از چشم‌اندازهایی غیرطنزآمیز، مثلاً روان‌شناختی، جامعه‌شناختی، دیگرشناختی، مذهبی و ... به موضوع پرونده نگاه کنند». رحمانی در مطالب «آب‌پاشونک و هویت ایرانیِ یَک‌یَکِ ما»، «تابستونِ بدون کولر، مردِ بدون شکم و خونه‌ی بدون تراس» و «سیِ دختِ کُره‌ای خودومِ تو گِل می‌پلکونوم» چنین رویکردی را دنبال می‌کند.
خط‌ویژه مجله سه‌نقطه در این شماره از صفحه 134 آغاز شده، و پنج مطلب خواندنی پیش چشم مخاطبان طنزدوست و طنزخواه قرار داده است. این بخش که همان کرسی آزادنویسی سابق مجله است، بخش اختصاصی نویسندگان ثابت نیز به حساب می‌آید. «در این قسمت که ماحصل همفکری سه‌نقطه و نویسندگان خط‌ویژه است، چهره‌های به‌نام و صاحب‌سبک در صفحات اختصاصی خود از منظری منحصربه‌فرد جهان، رویدادها و آدم‌ها را روایت می‌کنند». عناوین این بخش به شرح زیر است:
«بهترین آدم دنیا و پیرمردی که قدم می‌زد» به قلم افشار مقدم، «سرخپوست‌هایی که آرام نگرفتند» به قلم رضا دباغی، «کتابخانه شخصی عبدالله شهبازی» به قلم عبدالله شهبازی، «کله‌معلق یا دویدن خلاق» به قلم زهرا درمان، و «زیرزیرُک‌های سخن و استدلال» به قلم سیداکبر موسوی.
در بخش پایانی سه‌نقطه، انگار که حالش را نداشته باشند و انرژی‌شان افتاده باشد، یک نقطه کم کردند و شد «دونقطه»؛ اما خودشان می‌گویند «دونقطه آینه‌ای است برای سه‌نقطه. در هر دونقطه، روایتی از پشت‌صحنه دفتر مجله به قلم یکی از سه‌نقطه‌ای‌ها، گزیده‌ای از واکنش‌های مخاطبان و همراهان سه‌نقطه به آخرین شماره مجله در صفحات اجتماعی و مجموعه‌ای از تبریک‌ها، تسلیت‌ها و اعلام موضع سه‌نقطه‌ای‌ها منتشر می‌شود. دونقطه، با سیاهه‌ای از سه‌نقطه‌فروشان که واسطه رسیدن سه‌نقطه از دست ما به دست شما هستند به پایان می‌رسد».
بنابراین در این بخشِ آینه‌طور، می‌توانید مطلب سیدحمید حسینی را در «میان‌گرایی در وسط میدان مین» و نوشته تهمینه حدادی را در «بی‌حیایی با گاز کربنیک، اسید فسفریک و قند بالا» بخوانید.
القصه؛ حالا که با شماره سی‌وسوم مجله «سه‌نقطه» آشنا شده‌اید، می‌توانید آن را تهیه، و مطالب طنز و جدی نویسندگان آن را با موضوع تابستان مطالعه کنید. این مجله با مدیرمسئولیِ امید مهدی‌نژاد، شاعر و طنزپرداز کشور، به‌صورت دو نسخه الکترونیک و کاغذی در 192 صفحه به بهای 75 هزار تومان عرضه می‌شود. نسخه الکترونیک آن در فیدیبو، طاقچه، جار و کتابراه موجود است و نسخه کاغذی‌اش هم در سایت مجله سه‌نقطه، دکه، دیجی‌کالا و فروشگاه اسم.
نظر شما