به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در همدان، مهدی شریفیان در برنامه فصل سخن و در نقد کتاب «من جانباز نیستم» اظهار کرد: این نوع کتاب‌ها در جامعه ما بسیار انبوه شده و در حال گسترش است و همه نوشته‌ها در یک سطح نیست به طوریکه برخی نثر قوی دارد و برخی متوسط و تعدادی از کتاب‌ها ضعیف است.
وی با بیان اینکه کتاب «من جانباز نیستم» شکل رمان‌وارگی و داستانی دارد، تصریح کرد: تنوعی که در زندگی این شهید بزرگوار بوده این کتاب را شبیه رمان کرده است و احساس نمی‌شود مصاحبه شده باشد.
شریفیان خاطرنشان کرد: طنزی در نوشته‌های این کتاب وجود دارد که کمک می‌کند کتاب از حالت یکنواختی خارج شود به طوری که در ابتدا تصور می‌شود داستان می‌خوانید چراکه تعلیق و نثر زیبایی دارد و طنزی هم چاشنی این نوشته‌ها شده است.
این استاد زبان و ادبیات فارسی درباره طراحی این کتاب نیز بیان کرد: طراحی کتاب «من جانباز نیستم» ساده و زیباست به ویژه اینکه به لحاظ ظاهری کاغذهای آن نوستالژی خاصی دارد و فرد را به آن دوران می‌برد.
وی با تأکید بر اینکه علائم نگارشی به خوبی و به جا استفاده شده است و رعایت این نکات باعث می‌شود خواننده در خوانش دچار اشکال نشود، اظهار کرد: متأسفم به علت بلبشوهایی که در این فضای خاطره‌نویسی اتفاق افتاده، نسل امروز قدری با این نوع کتاب‌ها کمتر انس پیدا کرده است و کمتر ارتباط برقرار می‌کنند.
عضو هیئت علمی دانشگاه بوعلی‌سینا با اشاره به اینکه خواننده با خواندن این کتاب حرارت جانباز (پیرحیاتی) را حس می‌کند، ادامه داد: شاید یکی از دلایلی که نسل امروز با این نوع کتاب‌ها ارتباط ندارند، نبود فضای شهید و شهادت است این در حالیست که در کشورهای غربی بهترین نقاط و پارک شهر به شهدا متعلق است.
وی با اشاره به اصطلاح ادبی پارادوکس، بیان کرد: پارادوکس یعنی نویسنده یا شاعر دو گزینه‌ای که به لحاظ ذاتی باهم همخوانی ندارند را در کنار هم قرار دهد که در این کتاب نیز مرتب این پارادوکس را می‌بینیم و همین کتاب را جذاب کرده است به طوری که این پارادوکس خود را در تمام فصول کتاب نشان می‌دهد.
شریفیان یادآو شد: در تاریخ شفاهی توصیف فضای اقلیمی شهرها وجود ندارد این در حالیست که در این کتاب تلاش شده فضای اقلیمی کردستان با وجود کوه‌ها و رودها را نشان دهد.
این استاد دانشگاه افزود: رزمندگان ما با نگاه سورئالیستی وارد جنگ شدند نه یک نگاه رئالیستی؛ در نگاه سورئالیستی امدادهای غیبی، خواب دیدن، دیدن ائمه و همزادپنداری وجود دارد که کار نویسنده را سخت می‌کند تا چیزی را به خواننده انتقال دهد که ظرفیت مذهبی می‌خواهد.
وی با بیان اینکه تاریخ شفاهی اگر مستند باشد کاری راحت خواهد بود، گفت: نوشتن تاریخ شفاهی کاری سخت است چراکه در کتاب باید با کلمات فضا را طراحی کند که هنر نویسنده در آنجا بیشتر می‌شود.
شریفیان با انتقاد از پایین بودن کیفیت عکس‌های چاپ شده در این کتاب، ادامه داد: عکس می‌تواند به دلنشین شدن نوشته کمک کند این درحالیست که در این کتاب عکس‌ها بی‌کیفیت چاپ شده که صدمه زده است.
نظر شما