‌سرویس هنر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - علیرضا خلیل‌زاده: نمایش «آوینیون» به نویسندگی و کارگردانی حسن معینی اثری است که پیش از این در شهریور و مهر سال جاری در سالن سایه مجموعه تئاتر شهر به صحنه رفت. این اثر در بخش «مرور» مسابقه ایران چهل و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر نیز اجرا شد.

نمایش «آوینیون» درباره گروهی تئاتری است که قصد دارند اجرایی را بر اساس نمایشنامه «مکبث» اثر ویلیام شکسپیر، برای شرکت در جشنواره تئاتر آوینیون فرانسه آماده کنند اما در این مسیر دچار چالش‌هایی می‌شوند. «آوینیون» درباره شکل دادن به مفهوم اجرا در تئاتر است.

این نمایش در جشنواره تئاتر فجر با حضور عبدالحمید گودرزی، امیر جوشقانی، ملیحه بقایی، سعید عساکره، روی صحنه رفت.

حسن معینی درباره روند تولید نمایش «آوینیون» و چگونگی شکل‌گیری آن گفت: از سال ۹۸ تمرین نمایش «آوینیون» شروع شد. در واقع روند تمرین این نمایش کارگاهی بوده است و در این ۴ سال به صورت بی‌وقفه حدود ۸۰۰ جلسه تمرین داشتیم.

البته اجرای نمایش «آوینیون» در جشنواره فجر به دور از حاشیه هم نبود.

نمایش «آوینیون» در روز ششم و هفتم جشنواره، در دو سانس ۱۶:۰۰ و ۱۹:۰۰ زمان اجرا داشت؛ اما مخاطبی که در سانس اول که به تماشای این نمایش نشست با اتفاقات عجیبی روبرو شد.

نقش اول این نمایش در اجراهای گذشته توسط عبدالحمید گودرزی بازی می‌شد که نقطه عطف این نمایش بود. روحیات خاصی که در زیرمتن این اجرا وجود داشت، نمایش «آوینیون» به نمایشی با کیفیت تبدیل کرده بود؛ اما این بازیگر در فاصله آخرین اجرا در تئاتر هامون تا اجرای جشنواره فجر از گروه خداحافظی کرده بود.

البته طبق گفته حسن معینی، کارگردان این اثر، عبدالحمید گودرزی، به دلیل یک پروژه سینمایی از گروه اجرا خداحافظی کرده و به همین دلیل بابک خدایی جایگزین این فرد در تیم اجرایی جشنواره فجر شده بود.

شاید جابجایی یک بازیگر معمولاً در نمایش تغییری ایجاد نکند، اما قطعاً تغییر عبدالحمید گودرزی به بابک خدایی، نمایش «آوینیون» را از نمایشی باکیفیت به نمایشی آماتور تبدیل کرده‌است.

البته تنها تغییری که مسبب تخریب این نمایش شده است به همینجا ختم نمی‌شود و تغییراتی که در فرم لباس اعمال شده است، از جمله لباس عبدالحمید گودرزی و باقی اعضای گروه که با همان تیپ ژولیده و شلوارک و.... در قامت شخصیت‌های نمایشنامه مکبث زار بودند، از جمله عوامل تخریب این نمایش شده‌اند.

از طرفی بابک خدایی در این اجرا با همان شلوارک و رکابی پاره، هیچ احساسی از مربی تئاتر بودن به مخاطب نمی‌داد و در متد بازی نیز هیچ جدیت و ترسی وجود نداشت.

در واقع اجرای انجام شده در سالن هامون، باعث ترسی در تماشاگران شده‌بود که پس از پایان اجرا نیز به او نزدیک نمی‌شدند. آیا مگر رسالت هنرمند تئاتر چیزی به جز این موضوع است؟

با فاصله از نقد اجرای گروه، مدیریت سالن سایه نیز جای بحث فراوان دارد، سالن سایه در زیرزمین تئاتر شهر، ۱۰۳ نفر ظرفیت دارد. اما در اجرای اول، چیزی حدود ۲۵۰ نفر به سالن وارد شدند و تقریباً علاوه بر تمام صندلی‌ها، تمام پله‌ها و تمامی چهارگوشه صحنه اجرا مملو از مخاطبین شد.

البته که این نکته مثبت است که طرفداران تئاتر به این شدت افزایش یافته و فرهنگ تئاتر در عامه مردم شکل گرفته؛ اما با شرایط مذکور، فهم تئاتر برای مخاطبان و قدرت اجرا برای بازیگران، بسیار سخت و طاقت‌فرسا شده بود.

شاید پس از پایان اجرا، بسیاری از افرادی که اولین بار به این نمایش می‌آمدند تحت تاثیر فیلمنامه خوب و موسیقی جذاب، با رضایت کامل از سالن خارج شدند اما کاملاً تفاوت میان این دو اجرا مشهود بود و اشخاصی که هر دو نسخه نمایش را دیده‌اند؛ این سقوط آزاد را درک کرده‌اند.

با این شرایط خاص و ضعف نمایشی، حدس‌ها به این سمت می‌رفت که اجراهای آتی کنسل شود و همین اتفاق هم افتاد. اجرای دوم نمایش آوینیون در روز ۶ بهمن به دلایل نامعلومی کنسل شد.

حال باید منتظر ماند و دید این اتفاق چه پیامدهایی در پیش خواهد داشت و جوایز مورد انتظارانتظار، همچنان پابرجا خواهد بود؟