به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب «مهارت های ارتباطی با معلولان و وظایف معلولان بر اساس آموزه های قرآن و اهل بیت (ع)» اثر حجت الاسلام والمسلمین عیسی عیسی زاده است که در پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تهیه و به همت نشر این پژوهشگاه در ۹۱ صفحه به چاپ رسید.

در میان مدخل های این فرهنگنامه، بعضی از موضوعات از ویژگی های خاص فرهنگی برخوردار است و عموم افراد جامعه به صورت گسترده با آن سروکار دارند. از این رو، به منظور ارتقا و تقویت سبک زندگی اسلامی، شایسته است آموزه‌های دینی مربوط به این گونه موضوعات علاوه بر ارائه در فرهنگنامه، به صورت کتابچه های مستقل نیز در اختیار علاقه مندان قرار می گیرد.

در این کتاب، پس از مفهوم شناسی سبک زندگی اسلامی و مبانی و گستره سبک زندگی، به جایگاه معلولان اشاره شده و پس از بیان دلایل معلولیت مادرزادی، به اقسام معلولیت و پاداش آن نیز پرداخته شده است. سپس، «بایسته های رفتاری معلومان» تبیین شده که از جمله آنها عبارت است از: شاد کردن، رفتار متناسب، رعایت کردن هنگام سخنرانی، یاری کردن، عیادت، مجالست، خوشرویی، اطعام، کنترل دارو، دعاکردن، احترام، فراهم کردن زمینه مشارکت اجتماعی، مهرورزی.

در ادامه نیز «نبایسته‌های رفتاری با معلولان» مورد بحث و بررسی قرار گرفته است که پرهیز از خشمگین کردن، پرهیز از اذیت کردن، پرهیز از تجسّس، پرهیز از غیبت، پرهیز از انزوا کشاندن، پرهیز از بی احترامی برخی از این نبایسته‌ها است. آخرین مبحث اثر حاضر به «وظایف معلولان» اختصاص یافته که تقویت ایمان و باورهای دینی، بردباری، ورزش، پرهیز از ناامیدی، انتخاب دوستان موفق، رشد آگاهی، مشارکت در عبارت جمعیف رعایت نکات بهداشت جنسی، رعایت بهداشت تغذیه در آمیزش و بارداری، قدردانی از پرستاران از آن جمله است.

در بخشی از کتاب اینطور آمده است: «فراهم کردن زمینه مشارکت اجتماعی؛ از بایسته‌های رفتاری معلولان: افراد معلول جسمی باید در سازمان هایی که برای حمایت و تصمیم گیری یا انجام کارهای آنان تشکیل شده، شرکت داشته باشند تا بتوانند مشکلات همنوعان خود را به طور مستقیم ارزیابی کنند و به اطلاع مسئولان گرانقدر برسانند. همچنین وجود چنین مکان هایی به افراد معلول کمک می کند تا روابط اجتماعی برقرار کنند و استقلال اقتصادی یابند و از روحیه ای مقاوم تر برخوردار شوند. رسول خدا (ص) در شرایطی به تبلیغ اسلام پرداخت که معلولان منزوی بودند و آنان را از بین می‌بردند یا دور از جامعه نگهداری می‌کردند. اما رسول خدا (ص) در هر شرایطی آن را مطرح می کرد و به آنان مسئولیت می سپرد و می کوشید معلولان را به مسئولیت های مختلف بگمارد؛ برای نمونه به ذکر چند مورد در اینجا ذکر می‌شود: الف) جانشینی ابن امّ مکتوم، نابینا در مدینه در غیاب رسول خدا (ص): ابن امّ مکتوم در غزوه‌های احد، حمراء الاسد، بنی نضیر، الکدر، بحران خندق بنی قریظه بنی لحیان الغابه حنین طائف صلح حدیبیه فتح و حجه الوداع جانشین پیامبر (ص) در مدینه بود. جانشین قرار گرفتن چنین شخصی بیانگر آن است که نابینا بودن مانع قابلیت‌های دیگر شخص در راستای فعالیت‌های اجتماعی او نخواهد بود. ب) ارسال آموزگار نابینا به مدینه: مصعب بن عمیر از کسانی است که در مکه اسلام را پذیرفت. رسول خدا (ص) تا انصار و اهالی مدینه را قرآن بیاموزند. اینان نخستین کسانی بودند که برای آموزش قرآن به مدینه رفتند. ج) مؤذن نابینا: بلال حبشی، ابومحذوره و ابن امّ مکتوم نابینا بودند، از مؤذنان پیامبر اسلام بودند. د) مشارکت در جهاد: عمر بن جموح با اینکه از ناحیه پا لنگ بود و جهاد برای واجب نبود، در جنگ اُحد - با اصرار فراوان - از پیامبر (ص) خواست در پیکار شرکت کند. تا اینکه با درخواست او موافقت شد و در غزوه اُحُد به شهادت رسید. پیامبر اکرم (ص) پس از شهادت او خطاب به او فرمود: گویا تو را می‌بینم که با پای سالم در بهشت قدم می‌زنی».