عزيزي به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، گفت: كشور ما داراي منابع ادبي بسيار غني است كه مي‌تواند دستمايه آثار نمايشي قرار گيرد. اين متون داراي بعدهاي اجتماعي و اخلاقي هم هستند.

وي با بيان اينكه بخشي از كل بودجه تئاتر كشور بايد به توليد نمايش ايراني اختصاص پيدا كند، افزود: نمايشي كردن اين آثار احتياج به سرمايه‌گذاري مناسب دارد و بايد به تبليغ آنها پرداخت تا برای مخاطب جذاب شود. مراكز زيادي در اين راستا فعاليت مي‌كنند؛ همچون مركز ايران‌شناسي و مركز پژوهش -- ولي هر كدام تنها در جهت تامين نيازهاي خودشان فعال هستند. اين در حالي است كه همكاري اين مراكز مي‌تواند هنر را به سوي توليد آثار ارزنده هدايت كند.

به گفته عزيزي، شكل‌هاي مختلف نمايش ايراني پويا، ارزنده و تاثيرگذار است و نسل جوان مي‌تواند از اخلاقیات اين اديبان كه مبتني بر زمانه است و درس‌هاي آموزنده‌ دارد، استفاده كرده و به بررسی سنت‌هاي كهن بپردازد.

وي افزود: هنرمندي كه تصميم مي‌گيرد براساس متون فارسي اثري را نمايشي كند، بايد زبان و ساختمان‌سازي نمايش را بشناسد. در واقع زبان اثر بايد طبق نياز جامعه انتخاب شود تا بتواند با مخاطب ارتباط برقرار كند.

عزيزي، استاد راهنماي بيش از ۶۰ پايانامه با موضوع نمايش ايراني و آييني- سنتي بوده است. وي در اين باره يادآور شد: دانشجويان زيادي درباره نمايش ايراني به تحقيق و مطالعه پرداختند كه نتيجه آن نيز ارائه شده ولي به دليل برنامه‌ريزي نامناسب اين نوشته به چاپ نرسيده و از آنها بهره‌برداري نشده است. 

عزيزي، تير سال گذشته نمايش «بيژن و منيژه» را براساس داستان «بیژن و منیژه» شاهنامه فردوسی با حضور بازيگراني چون هومن برق‌نورد، نرگس امینی، محمد ساربان، نعمت اسداللهی، محمود فرهنگ، پرستو گلستانی، منوچهر علیپور به روي صحنه برد.