علي‌آبادي به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) گفت: تئاتر و درام در شرايط مناسب اجتماعي رشد مي‌كند. اين در حالي است كه جامعه ايران در گذشته‌ها، شرايط مناسب و آزاد نداشته تا در اين زمينه رشد كند؛ به اين دليل به نمايش ايراني و ظرافت‌هاي آن نيز پرداخته نشده است.
به گفته وي، ادبيات ايران سرشار از جنبه‌هاي نمايشي و هنري است كه در صورت تبديل شدن به زبان صحنه شكل نمايشي مي‌گيرد و اشتباه اينجا است كه هنرمندان به اين موضوع توجه‌اي ندارند و عين اثر داستاني را به روي صحنه مي‌آورند؛ مخاطب هم با نمايش ارتباط برقرار نمي‌كند.
به گفته علي‌آبادي، شعر بايد به زبان رايج فارسي تبديل و برگردان شود تا به مرحله اجرا برسد و وظيفه دراماتورژ است كه به اين عمل بپردازد. اين در حالي است كه به عقيده او بيشتر دراماتورژان اهل مطالعه نيستند و با ادبيات آشنايي ندارند.
به باور وي، اقتباس و برگردان، احتياج به آگاهي دارد و اين موضوع بايد از دانشگاه‌ها كه محل رشد و دانش است، آغاز شود ولي دانشجويان نسبت فرهنگ غني ايران دچار عقب افتادگي‌اند. به خيال آن‌ها خواندن آثار نويسندگان غربي چون، شكسپير و چخوف كافي است و احتياجي به آشنايي با نويسندگان و شاعران ايراني نيست.
به گفته علي‌آبادي، پايه نمايش ايراني، ادبيات، شعر و تفكر است ولي روحيه تحقيق و پژوهش در ايران كمتر ديده مي شود و علاقه‌مندي و كنجكاوي براي پرداختن به آن وجود ندارد.
چهارشنبه ۱۴ مرداد ۱۳۸۸ - ۱۵:۰۴
نظر شما