بهار اشراق در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس کودک و نوجوان خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره ترجمه این کتاب گفت: کتاب به سفارش مؤسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان ترجمه شد و من هم عاشق تصاویرش شدم.

وی درباره حس‌وحال خود در زمان مطالعه کتاب افزود: همان حس‌وحال موسیقایی و تصاویر رنگارنگ و پر از جزئیات جذبم کرد.

این مترجم، کتاب «ملودی و جزیره‌ی موسیقی» را یک کتاب تخصصی دانست و عنوان کرد: می‌توان به کمک این کتاب، دید بصری کودکان را تقویت کرد.

بهار اشراق در پاسخ به این سؤال که «نویسنده برای هر امر و لحظه‌ای ترانه‌ای در نظر گرفته است؛ مثل خداوند که برای هر موجودی در طبیعت صدا و آوایی ساخت. شما کدام ترانه این کتاب را بیشتر دوست دارید؟» گفت: برای من موسیقی‌ای که در سراسر کتاب به تصویر کشیده شده و به نوعی مصداق ترجمه بینانشانه‌ای است جالب بود؛ اما در خود داستان، زمانی که ملودی به عنوان کادوی تولد، آهنگی می‌نوازد دلنشین است. وی درباره تصاویر اِنزو پِرز لابُوردت در این کتاب گفت: حقیقت این است که پژوهشگران تصویر باید روی آن نظر بدهند و من فقط از نگاه مخاطب عام می‌توانم بگویم از تصاویر لذت بردم. کلا از کتاب‌هایی که جزئیات در تصویر دارند خوشم می‌آید: مانند کتاب‌های روترات سوزانه برنر.

دیروز روز پناهندگان بود و امروز روز موسیقی. بنیاد د-فرولوکیت با هدف جمع‌آوری ترانه‌های ملل مختلف سعی دارد به کودکان پناه‌جو احساس بومی‌بودن را تزریق کند و هماهنگی‌ای بین کودکان جهان ایجاد کند. بهار اشراق نظر خود را درباره موسیقی و خاصیت در کنار هم قرار دادن تفاوت‌ها این‌طور بیان کرد: درست مانند پروژه‌ای که ای بی لمپسودا درباره کتاب‌های بی‌کلام یا کتاب‌های ساکت اجرا کرد، این پروژه هم به کمک کودکان مهاجر می‌آید و مردم جهان را با موسیقی‌های بومی کشورها آشنا می‌کند. مسئله هویت و کودکان مهاجر بسیار پیچیده است؛ بنابراین به کمک زبان جهانی تصویر یا موسیقی می‌توان به کودکان مهاجر برای ایجاد ارتباط کمک کرد. درست همان‌گونه که ملودی داستان ما از سرزمینی دیگر به جزیره موسیقی پا می‌گذارد و تنها با زبان ترومپتش می‌تواند با مردم آنجا ارتباط برقرار کند.


کتاب «ملودی و جزیره‌ی موسیقی» طوری نوشته و تصویرگری شده است که از همان صفحه اول صداها و آواهایی در گوشت پخش می‌شود؛ بدون آنکه موسیقی‌ای برایت پخش شده باشد. تصاویر رنگی و پر از جزئیات کتاب که هر شکل بیانگر نوعی ساز موسیقی است و قصه‌ای در پسِ خود دارد، مخاطب را بیش از متن درگیر می‌کند. احتمالا شما هم مثل من از صفحه اول تا آخر مدام به دنبال ترومپت ملودی می‌گردید و هر شکلی را ترومپت می‌بینید!
۲۱ ژوئن روز جهانی «موسیقی» است و کتاب «ملودی و جزیره‌ی موسیقی» می‌تواند پیشنهاد مطالعه مناسبی برای آشنایی اولیه با دنیای موسیقی باشد. کتاب حین داستان‌گویی خود سعی کرده است متعهد به دنیای تخصصی موسیقی بماند و در کلمات و تصاویر، ذهن و چشم مخاطب را صرفا معطوف به مسائل مرتبط به موسیقی کند: مانند ترانه، اهمیت وجود آواهای آهنگین و انواع سازها.