به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب «شب زمین» اثری جالب توجه برای افرادی است که دوست دارند بدانند دو شخصیت برجسته ادبیات جهان در نامه‌هایشان از چه موضوعاتی سخن به میان می‌آورند و در قرن بیستم چگونه نامهنگاری می‌کردند.
این کتاب شامل مقدمه‌ای از پِلانی است که در آن نشان می‌دهد آشنایی این دو نویسنده چگونه به رفاقتی عمیق تبدیل می‌شود و چگونه آن‌ها در نامه‌هایشان از رنج و آرمان مشترک سخن می‌گویند.
آلبر کامو یکی از شناخته‌ترین چهره‌های ادبی جهان است که اغلب با آثاری چون «بیگانه»، «طاعون» و «سقوط» شناخته می‌شود و بی‌شک می‌توان از او به عنوان یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان قرن بیستم یاد کرد. این نویسنده که سال ۱۹۱۳ در یکی از روستاهای شمال شرقی الجزایر به دنیا آمد و در تنگدستی و فقر بزرگ شد، توانست در سال ۱۹۵۷ برنده جایزه نوبل ادبیات شود و البته سه سال بعد از آن، در حالیکه فقط ۴۶ سال سن داشت از دنیا رفت.
رنه شار نیز یکی از شاعران قرن بیستم میلادی بود که سال ۱۹۰۷ در فرانسه به دنیا آمد و ۸۰ سال زیست. این شاعر فرانسوی گرچه در ایران آن چنان که باید شناخته‌شده نیست؛ اما در فرانسه همواره مورد تحسین منتقدان و نویسندگان مطرح قرار گرفته و یکی از چهره‌های سرشناس ادبیات کشورش محسوب می‌شود.
آنطور که در این کتاب آمده آلبر کامو (۱۹۶۰-۱۹۱۳) و رُنه شار (۱۹۸۸-۱۹۰۷) دو غول از نسل اسطوره‌های ادبیات قرن بیستم فرانسه‌اند. اولی نویسنده‌ای جریان‌ساز و دومی یکی از قله‌های شعر مدرن جهان. آن‌ها در دوستی نسبتاً طولانی‌شان به هم نامه‌هایی نوشتند که درون‌مایه بسیاری‌شان روایت‌هایی است از رنج و دغدغه‌های‌شان در باب جهان. برای کامو و شار این نامهنگاری صرفاً گپ‌و‌گفتی کاغذی نیست بلکه انگار خبر دارند در آینده آن‌ها را باز خواهند خواند. نامه‌ها از سال ۱۹۴۶ آغاز و تا ۱۹۵۹ ادامه پیدا می‌کند؛ درست چند ماه قبل از مرگ کامو.
نامه اول را رنه شار برای کامو نوشته؛ اول برای اینکه بگوید از کالیگولا خوشش آمده و بعد برای اینکه احساس هم‌دلی‌اش را ابراز کند. این خوش آمدن و هم‌دلی البته متقابل است و همین می‌شود مقدمه نامه‌هایی که تا ۱۹۵۶ ادامه پیدا کرده‌اند. نامه‌هایی هستند که تاریخ ندارند اما تاریخ چه اهمیتی ممکن است داشته باشد وقتی هم‌دلی هست، وقتی میل به گفتن و نوشتن هست. شار در آخرین نامه به کامو توصیه می‌کند که با چاقویی تیز فعالیت‌های خسته‌کننده‌اش را ببُرد و دور بیندازد؛ چون چیزی مهم‌تر از سلامتی نیست.
در بخشی از مقدمه کتاب آمده: «این نامه‌نگاری‌ها گواه دیدار و دوستی‌ای‌اسـت که اندیشه‌مان را در باب این شرایطی که واقعاً در زندگی مهم است غنا می‌بخشد، و گاهی آن را به شکل یک فرصت زودگذر درمی‌آورد.»
«شب زمین؛ نامه‌نگاری‌های آلبر کامو و رُنه‌شار» با ترجمه عظیم جابری در ۳۳۱ صفحه و به قیمت ۹۸ هزار تومان از سوی نشر چشمه منتشر شد.
این کتاب شامل مقدمه‌ای از پِلانی است که در آن نشان می‌دهد آشنایی این دو نویسنده چگونه به رفاقتی عمیق تبدیل می‌شود و چگونه آن‌ها در نامه‌هایشان از رنج و آرمان مشترک سخن می‌گویند.
آلبر کامو یکی از شناخته‌ترین چهره‌های ادبی جهان است که اغلب با آثاری چون «بیگانه»، «طاعون» و «سقوط» شناخته می‌شود و بی‌شک می‌توان از او به عنوان یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان قرن بیستم یاد کرد. این نویسنده که سال ۱۹۱۳ در یکی از روستاهای شمال شرقی الجزایر به دنیا آمد و در تنگدستی و فقر بزرگ شد، توانست در سال ۱۹۵۷ برنده جایزه نوبل ادبیات شود و البته سه سال بعد از آن، در حالیکه فقط ۴۶ سال سن داشت از دنیا رفت.
رنه شار نیز یکی از شاعران قرن بیستم میلادی بود که سال ۱۹۰۷ در فرانسه به دنیا آمد و ۸۰ سال زیست. این شاعر فرانسوی گرچه در ایران آن چنان که باید شناخته‌شده نیست؛ اما در فرانسه همواره مورد تحسین منتقدان و نویسندگان مطرح قرار گرفته و یکی از چهره‌های سرشناس ادبیات کشورش محسوب می‌شود.
آنطور که در این کتاب آمده آلبر کامو (۱۹۶۰-۱۹۱۳) و رُنه شار (۱۹۸۸-۱۹۰۷) دو غول از نسل اسطوره‌های ادبیات قرن بیستم فرانسه‌اند. اولی نویسنده‌ای جریان‌ساز و دومی یکی از قله‌های شعر مدرن جهان. آن‌ها در دوستی نسبتاً طولانی‌شان به هم نامه‌هایی نوشتند که درون‌مایه بسیاری‌شان روایت‌هایی است از رنج و دغدغه‌های‌شان در باب جهان. برای کامو و شار این نامهنگاری صرفاً گپ‌و‌گفتی کاغذی نیست بلکه انگار خبر دارند در آینده آن‌ها را باز خواهند خواند. نامه‌ها از سال ۱۹۴۶ آغاز و تا ۱۹۵۹ ادامه پیدا می‌کند؛ درست چند ماه قبل از مرگ کامو.
نامه اول را رنه شار برای کامو نوشته؛ اول برای اینکه بگوید از کالیگولا خوشش آمده و بعد برای اینکه احساس هم‌دلی‌اش را ابراز کند. این خوش آمدن و هم‌دلی البته متقابل است و همین می‌شود مقدمه نامه‌هایی که تا ۱۹۵۶ ادامه پیدا کرده‌اند. نامه‌هایی هستند که تاریخ ندارند اما تاریخ چه اهمیتی ممکن است داشته باشد وقتی هم‌دلی هست، وقتی میل به گفتن و نوشتن هست. شار در آخرین نامه به کامو توصیه می‌کند که با چاقویی تیز فعالیت‌های خسته‌کننده‌اش را ببُرد و دور بیندازد؛ چون چیزی مهم‌تر از سلامتی نیست.
در بخشی از مقدمه کتاب آمده: «این نامه‌نگاری‌ها گواه دیدار و دوستی‌ای‌اسـت که اندیشه‌مان را در باب این شرایطی که واقعاً در زندگی مهم است غنا می‌بخشد، و گاهی آن را به شکل یک فرصت زودگذر درمی‌آورد.»
«شب زمین؛ نامه‌نگاری‌های آلبر کامو و رُنه‌شار» با ترجمه عظیم جابری در ۳۳۱ صفحه و به قیمت ۹۸ هزار تومان از سوی نشر چشمه منتشر شد.
نظر شما