سيدكمال شهابلو در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، افزود: در حال حاضر برخي از ناشراني براي همكاري با پديدآورنده يك اثر، با او قرارداد امضا مي‌كنند و در بسياري از موارد، طرفين براساس اعتمادي كه به يكديگر دارند، از نوشتن قرارداد و امضاي آن خودداري مي‌كنند.

وي افزود: نكته مهم اين است كه در هر دو صورت امكان به وجود آمدن مشكل بين ناشر و مولف است. مثلا وقتي قراردادي رسمي امضا مي‌شود، بازهم  برخي مولفان از اجراي مفاد قرارداد سرباز مي‌زنند و مثلا كار را به موقع تحويل ناشر نمي‌دهند. گاهي هم كه اساسا اعتماد بين طرفين، زمينه اصلي همكاري آنهاست، مشكلاتي ايجاد مي‌شود كه برطرف كردن اين مشكل، سخت‌تر از زماني است كه قرارداد رسمي امضا شده است.

شهابلو افزود: ضرورت دارد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي همان‌طور كه ناشران را موظف به گرفتن «فيپا» كرد، آنها را به ارائه قرارداد رسمي امضا شده با پديدآورنده اثر، ملزم كند و ارائه آن را يكي از شرايط صدور مجوز نشر به ناشر قرار دهد.

وي درباره نقش اتحاديه ناشران و كتابفروشان در حل چنين معضلي گفت: رابطه ناشران با اتحاديه تقريبا مثل رابطه رانندگان تاكسي با اتحاديه تاكسيراني است و همان‌طور كه آنها انتظار دارند از اتحاديه‌شان لاستيك و ساير امكانات بگيرند، اغلب ناشران هم انتظار دريافت كمك و تسهيلات مختلف را از اتحاديه ناشران و كتابفروشان دارند. واقعيت هم اين است كه اتحاديه برش يا قدرت لازم را در بين ناشران ندارد و ناشران از اتحاديه حساب نمي‌برند! اگر قرار باشد اتحاديه در اين ميان نقشي بازي كند، بازهم بايد وزارت فرهنگ و ارشاد ايفاي نقش كند و ناشران را براي دريافت مجوز چاپ كتاب به ارائه تاييديه اتحاديه، ملزم كند.

مدير نشر سبزخامه يكي از موارد اختلاف بين ناشر و مولف را نپذيرفتن حكم كارشناسان نشر از سوي مولفان ذكر كرد و گفت: وقتي ناشري مي‌خواهد اثر يك مولف را منتشر كند، به‌طور شفاهي يا قرارداد كتبي، چاپ اثر را مشروط به تاييد كارشناسان مي‌داند و اگر كارشناسي انجام شده بر محتواي كتاب، اثر را قابل قبول نداند، ناشر آن را چاپ نمي‌كند يا مولف را ملزم به تصحيح يا تغيير اثر مي‌كند. در چنين مواردي، اختلافات زيادي بين ناشر و مولف به وجود مي‌آيد، در صورتي كه ضرورت دارد مولفان تابع نظر كارشناسي باشند.