باباچاهی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: آتشی از جمله شاعرانی‌ است که چون نصرت رحمانی، م. آزاد و اسماعیل خویی، یک نسل پیش از من در صحنه شعر حضور داشته‌اند.

وی ادامه داد: اما باید بگویم از میان شاعران هم‌نسل آتشی، بهترین نمونه از آن‌هایی که توانسته‌اند تا پایان عمر در تحرک و تقلای شعر به سر برند و بتوانند همچنان به روز باقی بمانند، خود آتشی ا‌ست. پیدا کردن نمونه دیگری از همین زاویه برای من دشوار است.

باباچاهی درباره علت این امر افزود: به‌طور کلی اغلب شاعران هم‌نسل آتشی در پایان دوره کاری، خود را تکرار کرده‌اند یا برخی دیگر «سوخته» به‌نظر می‌رسیدند.

وی با تاکید بر نوآوری آتشی در اشعارش توضیح داد: نوآوری آتشی نوعی نوآوری به اصطلاح لحظه به لحظه، آرام و محتاط بود. آتشی را نمی‌‌توان در ردیف معدود شاعران شورشی قرار داد.

این شاعر ادامه داد: اگر کلمه آوانگارد یا معادل آن پیشتاز را برای معدودی از شاعران هم‌نسل آتشی یا نسل بعد از آتشی بتوان تعریف کرد و آن‌‌ها را زیر این عنوان قرار داد، من شعر آتشی را زیر عنوان «نوآفرین» دسته‌بندی می‌کنم. البته معتقدم پیش‌رو و پیشتاز از نظر معنایی فاصله بسیاری با یکدیگر دارند.

وی یادآور شد: پیشتاز به معنی شورشی و پیش‌رو به معنی «نوآفرین» است.

باباچاهی با تاکید بر این نکته که آشتی تا آخرین لحظه زندگی با ذهنیتی نو و جستجوگر همراه بود ادامه داد: این شاعر بر نوآوری‌های شاعران نسل جوان نیز اشرافی کامل داشت و به‌طور کلی هیچ فاصله‌ای میان او و نسل جوان نبود. این یکی از مهم‌ترین ویژگی‌ها در ارزیابی جایگاه شعری آشتی ا‌ست.

وی در توضیح تاثیر کارگاه شعر آتشی به تاثیرگذاری و جریان‌سازی برخی از شاعران اشاره و تشریح کرد: تعدادی از شاعران از چنین ویژگی برخوردارند و از نظر شعری جریان‌سازند. حتی اگر این ویژگی‌ آن‌ها به سلیقه مخاطبان شعر نزدیک باشد. به‌طور کلی آتشی شاعری تاثیرگذار و جریان‌ساز نبود.

این شاعر تاکید کرد: اما نوآوری‌های آتشی تنها در شعر او و تجربه‌های شعری‌‌اش به کمال رسیده است. بنابراین به‌نظر نمی‌رسد در شعر آتشی جنبه‌های بالقوه دیگری وجود داشته باشد که بتواند به وسیله نسل دیگری بسط و گسترش یابد.

وی در ادامه گفت: هر چه بود آتشی در خودش جمع کرده بود و در تجربه‌هایش آن‌ها را به کمال رسانده بود. اگر از همین منظر به کارگاه شعر آتشی نیز نگاه کنیم به همین نتیجه خواهیم رسید.