به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، در این مراسم که از ساعت ۱7 آغاز شد، تعدادی از مسوولان انتشارات امیر کبیر (ناشر آثار آذریزدی) و نیز برخی نویسندگان و اعضای انجمن نویسندگان کودک و نوجوان سخنرانی کردند.
محمود برآبادی نایب رییس انجمن نویسندگان کودک و نوجوان به عنوان نخستین سخنران با بیان اینکه آذریزدی بر گردن نویسندگان کودک ایران حق داشت از وی به عنوان یکی از پیش‌کسوتان عرصه بازنویسی آثار یاد کرد و گفت: آذریزدی توانست نثری روان و شیرین را در بازنویسی آثار به کار گیرد، با وجود اینکه او از نظر ساختاری فعالیتی نو و بدیع انجام نداد اما چندین نسل با آثار او رابطه برقرار کردند.
وی افزود: این مراسم قرار بود سال گذشته و در زمان حیات آذریزدی برگزار شود اما به دلیل کسالت و بستری شدن او در بیمارستان متاسفانه پس از مرگ او برگزار شد.
احمد نثاری رییس موسسه انتشارات امیر کبیر دیگر سخنران این مراسم نیز با تاکید بر اینکه آشنایی‌اش با آذریزدی سابقه طولانی نداشت، گفت: با این وجود هنوز مبهوت خانه محقر و ساده‌زیستی آذریزدی هستم. سال گذشته كه برای دیدار مرحوم آذریزدی عازم یزد شدیم در کوچه‌ای تنگ و تاریک به خانه‌ای محقر و ساده رسیدیم که من هنوز متعجب و مبهوتم آن خانه‌ام.
نثاری تصریح کرد: خانه آذریزدی کمتر از ۵۰ متر وسعت داشت اما او کارهای بزرگی کرد که وسعت آنها بسیار بزرگ‌تر از آن خانه کوچک بود.
غلامرضا امامی نویسنده و مترجم کودک و نوجوان، دیگر سخنران این مراسم بود. وی گفت: گویا ما حافظه تاریخی خود را از دست داده‌ایم، بزرگانی چون صبحی را فراموش کردیم و احتمالا چند سال دیگر آذریزدی را هم فراموش می‌کنیم.
امامی سادگی آثار آذریزدی را دلیل دلبستگی کودکان چند نسل به کتاب‌های او عنوان کرد و گفت: آذریزدی عشق به قدرت نداشت بلکه قدرت عشق را فهمید، عشق به خواندن ، عشق به نوشتن و آموختن، او صدایی نداشت اما صدای دل همه بچه ها سرای دل او بود.
در ادامه این مراسم محمد جعفری قنواتی با ارایه تاریخچه‌ای از بازآفرینی ادبی در جهان از آذریزدی به عنوان یکی از مهم‌ترین بازآفرینان ایرانی یاد کرد.
محمدهادی محمدی، مسوول موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان نیز در این مراسم از آخرین دیدارهایش با آذز یزدی سخن گفت. محمدی با بیان اینکه فروردین امسال موسسه تاریخ ادبیات کودکان فیلمی به مدت ۸ ساعت از زندگی او تهیه کرد گفت: آذریزدی یک شوریده نهان بود، تنهایی زندگی را بر او تلخ کرده بود و از اواسط پارسال آهنگ رفتن سر داده بود و می‌گفت که فصل زندگی من تمام شده است.
کاووس بالازاده دیگر سخنران این مراسم نیز به ذکر خاطراتی از آذریزدی پرداخت و عنوان کرد که زندگی این نویسنده فقید شیرینی‌های زیادی داشت.
جمال الدین اکرمی نویسنده و تصویرگر کتاب‌های کودکان و نوجوانان در بخش متفاوتی نسبت با دیگر سخنرانان این مراسم به ارایه تاریخچه‌ای از تصویرگری مجموعه کتاب «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب» آذریزدی توسط افرادی چون مرتضی ممیز و فرشید مثقالی پرداخت.
اکرمی در سخنرانی خود تصاویری قدیمی از مجموعه کتاب قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب را نیز به نمایش گذاشت که اکثر آنها با خطوط ساده در دهه‌های ۱۳۳۰ تا ۱۳۴۰ طراحی شده بود.
در ادامه مراسم بزرگداشت آذریزدی فیلمی که پوریا آذربایجانی کارگردان جوان ایرانی که از آخرین روزهای زندگی آذریزدی ساخته بود پخش شد.
این فیلم «پیرمرد و دنیا» نام دارد و در ۷۲ دقیقه ساخته شده که ۸ دقیقه آن در این مراسم پخش شد. بخش‌هایی از فیلم «پیرمرد و دنیا» که در مراسم عصر دیروز پخش شد به عدم آشنایی مردم یزد با مهدی آذریزدی اشاره داشت.
مهدی حجوانی رییس هیات مدیره انجمن نویسندگان کودک و نوجوان نیز در سخنانی از آذریزدی به عنوان شخصیتی «فرازمانی» یاد کرد و گفت: او در زمانی خاص فعالیتی مهم انجام داد که سال‌ها ماندگار شد.
حجوانی در ادامه زندگی آذریزدی را به سه بخش تقسیم کرد و به بررسی زندگی او در طول ۵۲ سال گذشته پرداخت.
وی تصریح کرد: او فقر و ساده‌زیستی را به انتخاب خود برگزید و راهی متفاوت را در ادبیات کودک پیمود. او با اتکا به ادبیات کهن ایرانی آثاری نزدیک به شرایط مذهبی آن زمان ارایه کرد.
حجوانی با ارایه تعریفی از زبان محاوره، آذریزدی را یکی از بهترین استفاده کنندگان از زبان محاوره دانست و گفت: در نثر داستانی آذریزدی چیزی بود که من اسمش را گذاشته ام برکت، اگر برکت نبود آثارش به این همه چاپ نمی‌رسید.
با وجود اینکه این مراسم سه ساعت به طول انجامید سخنرانی برخی از چهره های ادبی همچون علی محمد رفیعی به علت کمبود وقت، انجام نشد.
این مراسم از سوی انجمن نویسندگان کودک و نوجوان و با همکاری انتشارات امیر کبیر و خانه هنرمندان برگزار شد.
محسن هجری، نوش آفرین انصاری، توران میرهادی، هوشنگ مرادی کرمانی، مصطفی رحماندوست و تعداد یگری از نویسندگان آثار حوزه کودک و نوجوان در این مراسم حضور داشتند.
چهارشنبه ۲۸ مرداد ۱۳۸۸ - ۱۱:۲۲
"عازم یزد شدیم در کوچه‌ای تنگ و تاریک به خانه‌ای محقر و ساده رسیدیم که من هنوز متعجب و مبهوت آن خانه‌ام. خانه کمتر از ۵۰ متر وسعت داشت اما او کارهای بزرگی کرد که وسعت آنها بسیار بزرگ‌تر از آن خانه کوچک بود." تنها اين توصيف توانست يكبار ديگر همه را متوجه روح بزرگ مهدي آذريزدي كند. پيرمرد تنها زيست و تنها به بعضي حسرت‌هايش جواب داد تا اگر آدم ها فراموش كردند،بماند به يادگار؛ روزگار كه فراموش نمي كند.
نظر شما