به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، امپراتوری ایران در روزگار هخامنشی به‌مدت 200 سال، از نیمه سده ششم تا نیمه سده چهارم پیش از میلاد، بر خاور نزدیک و مدیترانه خاوری تسلط داشت. این بزرگترین امپراتوری‌ بود که جهان تا آن روزگار به خود دیده بود و از بسیاری جهات موفق‌ترین نیز به‌شمار می‌رفت.

در بخشی از مقدمه کتاب آمده است:‌ «برای مدتی طولانی تنها از منظر یونانیان به ایران نگریسته می‌شد. خوشبختانه منابع به‌گونه‌ای فزاینده در دسترس قرار می‌گیرند تا دیدگاه متعصبانه یونانی‌ها را تصحیح کنند و ایجاد و ترسیم تصویری درست از سازمان نظامی هخامنشی‌ها ممکن شده است، تصویری که با وجود این هنوز هم به‌گونه‌ای گریزناپذیر به‌شدت وابسته به منابع یونانی است.»

کتاب با عنوان‌های «زمینه تاریخی»، «منابع»، «سازمان نظامی»، «جامه‌های پارسی و مادی»، «سربازان ایرانی»، «سربازان بیگانه»، «آماده‌سازی ارتش»، «ارتش در جنگ» و «آرایش سپاه» به دسته‌بندی مطالب پرداخته است.

در بخش «جامه‌های پارسی و مادی» آمده است: «دو نوع جامه در میان پارسی‌ها محبوب بود. یکی جامه‌ای بلند و گشاد و دیگری پیراهن آستین‌بلند، شلوار و کلاه که آن‌ها را به‌ترتیب پارسی و مادی می‌نامند. هردوت (کتاب هفتم، 62) می‌گوید که در 480 پ.م سربازان پارسی و مادی هر دو پیراهن و شلوار می‌پوشیدند، شیوه‌ای که پارس‌ها آن را از مادها تقلید کرده بودند.»

در بخش‌های مختلف کتاب تصویرها و نقشه‌هایی از ارتش هخامنشی، جامه‌ها و ابزار آن‌ها با توضیح آورده شده است.

بخش «سربازان ایرانی» با این توضیح آغاز شده است: «سربازان بومی پارسی، افرادی از قوم حاکم، یگان پاسداران را شکل می‌دادند. هسته اصلی سپاه، شامل دیگر یگان‌های پارسی و افرادی از دیگر اقوام ایرانی بود که به شیوه‌ای مشابه مسلح شده بودند. ملیت‌های تابع امپراتوری، سربازانی با قابلیت‌های متفاوت و گاه با ظاهری شگفت فراهم می‌آوردند.»

از «سربازان بیگانه» در ارتش هخامنشی که کتاب به آن‌ها پرداخته است، می‌توان به «سکاها»، «هندی‌ها»، «بابلی‌ها، سریانی‌ها و اعراب»، «آفریقای شمالی»، «مردم آناتولی» و «یونانی‌ها» اشاره کرد. «ویژگی قابل‌توجه ارتش ایران چندملیتی بودن آن بود و تقریبا از وجود نمایندگان همه مردم ساکن در مرزهای امپراتوری ـ و برخی از خارج از این مرزها ـ در ارتش ایران یاد شده است. این بخش نگاهی است گذرا به شواهد مربوط درباره سربازان مختلفی از فراسوی مرزهای ایران.»

در بخش «ارتش در جنگ» آورده شده است: «ارتش هخامنشی را که از همه امپراتوری گرد می‌آمد، شاه خود هدایت می‌کرد و جایگاه سنتی وی در مرکز این ارتش قرار داشت. فرماندهان پارسی ترجیح می‌دادند تا میدان نبرد را پاک و مسطح کنند.»

در بخش آخر کتاب با نام «آرایش سپاه» نیز نوشته شده است: «این بخش درباره آرایش سپاه برمبنای نوشته‌های یونانی است و هیچ منبع فارسی در این‌باره وجود ندارد. شاید همه ارقام ارایه شده قابل استناد نباشد و تمایل یونانی‌ها به اغراق در شمار «بربرها» نیز معروف است.»

چاپ نخست کتاب «ارتش ایران هخامنشی» به‌قلم «دانکن هِـد» و ترجمه محمد آقاجری در 150 صفحه، شمارگان یک‌هزار و 500 نسخه و بهای 9 هزار تومان همراه با تصاویر و نقشه‌ها از سوی انتشارات ققنوس منتشر و راهی بازار کتاب‌های تاریخی شده است.