«کآشوب» مجموعه‌ای از مستندگاری‌های صرف از عزاداری‌های محرم و وجوه گوناگون این عزاداری‌ها نیست. نویسندگان این مجموعه بر آن نیستند که به‌شیوه‌ای پژوهشی به معرفی جنبه‌های مختلف آیین عزاداری محرم بپردازند. آن‌ها برآن‌اند که حس درونی خود و رابطه شخصی‌شان با این آیین را روایت کنند و داستان شخصی خودشان از آن را نقل کنند؛ داستانی که بیانگر عمق رابطه آن‌ها با یک سنت و تاثیر آن بر زندگی‌شان است. همین ویژگی‌ست که «کآشوب» را، در عین واقعی بودن داستان‌هایش، به قلمرو ادبیات وارد می‌کند.
