الهیات ابن عربی از درون تجربهای زنانه زاده شد، حتی اگر زبانش مردانه بود. او از زنان آموخت که معرفت، در درون میجوشد، نه در سلطهی عقل. او در زن، نه نقص، بلکه کمال دید؛ و در عشق به زن، نه لغزش، بلکه عبادت. برای او، خدا خود زنی است که جهان را در آغوش گرفته و هر لحظه میزاید.
شالچیان میگوید: ابن عربی همواره تاکید دارد که معارفش حاصل شهود است و از ملکوت، این معارف را دریافت کرده است اما این نکته بسیار مهم است که بدانیم او معانی را از ساحت ملکوت، دریافت کرده و کلمات و جملهها از خود اوست و در حد یک نامه رسان نیست.
