چرا ادبیات کودک ایران به پارادایمی تازه نیاز دارد؟

در عصر دیجیتال و جهانی‌شدن، کودک دیگر تنها شنونده نیست، بلکه تولیدکننده معنا و فاعل فرهنگی است. او در فضای مجازی، بازی‌ها، پویانمایی‌ها و شبکه‌های اجتماعی حضور فعال دارد، می‌بیند، می‌نویسد، می‌سازد و تأثیر می‌گذارد. ازاین‌رو، ادبیات کودک در قرن بیست‌ویکم نمی‌تواند تنها برای کودک نوشته شود، بلکه باید با کودک و از چشم او نوشته شود. پارادایم جدید بر مبنای اصل گفت‌وگویی شکل می‌گیرد؛ ادبیاتی که به‌جای «آموزش از بالا» بر «هم‌سفری در معنا» تکیه دارد.

مروری بر «شهروندی؛ گفتمان، نظریه‌ها و دیدگاه‌های فراملی»؛

همشهری بودن در عصر جهانی شدن

کتاب با نگاهی بین‌رشته‌ای و تلفیقی، شهروندی را در بستر تحولات جهانی، تغییرات دولت‌ملت و چالش‌های نئولیبرالیسم بررسی می‌کند.

ادبیات کودک و نوجوانِ ایران و مسأله‌ی جهانی شدن؛

بررسی نقش نویسندگان در جهانی‌شدن ادبیات کودک و نوجوانِ ایران

ادبیات کودک و نوجوان ایران برای حضوری فعال و مثبت در جهان امروز، نیازمند نویسندگانی است که ذهنی پژوهشگر، چشمی تیزبین و گوشی شنوا داشته باشند، جسارت عبور از مرز تجربه‌های شخصی را پیدا کنند و دغدغه‌های واقعی و جهانی کودکان ایران و جهان را با زبانی تازه و فراگیر روایت کنند.