محمدی ایوانکی گفت: نویسنده استدلال میکند که بیکاری نهتنها یک شکست اقتصادی، بلکه یک شکست اخلاقی است. این ادعا بر دو مبنا اصلی استوار است: ۱. ناکارآمدی اقتصادی بیکاری: تلف کردن منابع و تشدید رکود و ۲. مسائل اخلاقی بیکاری: نقض کرامت انسانی و گسست اجتماعی
مولف در تبیین طرح «تضمین شغلی» بر این باور است که دولتی که بهعنوان «کارفرمای آخر» عمل میکند، برای هر فرد بیکار آماده به کار، شغلی مناسب با دستمزدی کافی و مزایای پایه (مانند بیمه سلامت) فراهم میکند. این شغلها بر اساس نیازهای جوامع محلی تعریف میشوند و ممکن است در حوزههایی چون خدمات اجتماعی، آموزش، محیطزیست، مراقبت از سالمندان یا کودکان، بازسازی زیرساختها و هنر باشند.
