مقصود فراستخواه گفت: دانشگاه ایرانی نه بخشی از بروکراسی دولت است و نه دکان بازار؛ میدانی اجتماعی است که باید در آن سرمایهها تولید و پیوندهای دانش و جامعه تقویت شود. اگرچه سوانح سیاست و اقتصاد نفس دانشگاه را تنگ میکند، اما عاملیت دانشگاهیان و دانشجویان، تبار تاریخی نهادهای دانشی و اعتماد اجتماعی میتواند روزن امیدباشد. طرح ناتمام ایران، به دانشگاه زنده و روزآمد نیاز دارد.
مهدی ذوالفقارزاده در نشست قد و بررسی کتاب «سیاستگذاری مسئولیت اجتماعی دانشگاه» گفت: آن چیزی که حاکم است و مسئولیت اجتماعی را از پژوهش و آموزش متمایز میکند جنبه داوطلبانه بودن است.
