به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در مشهد، خدابخش صفادل از نویسندگان، شاعران و معلمان شهرستان نیشابور است که قطعه شعری با عنوان «میهمان ابرشهر» به بهانه بازگشت پیکر استاد ندوشن و خاکسپاری وی در نیشابور سروده است.
کسی، از مشرق جان ها، به نیشابور می آید
به شوقِ تاک های غرق در انگور می آید!
کسی که نسبتی نزدیک دارد با خدای مِهر
به رنگ آفتاب، اینک، سرا پا نور می آید!
برای دیدن سیمرغ، از آن سوی دریاها
بدون خستگی، این راه را، با شور می آید!
گذشته از میان هفت وادی با هزار امّید
خدارا! روشن است از راه خیلی دور می آید!
برای دیدن خیام می آید، دلش تنگ است
به دیدار فریدالدّینِ جان، مسرور می آید
کسی در زیر باران از نُدوشن راه افتاده ست
به همراه سحر، در پرده ی ماهور می آید!
گزینش کرده نیشابور، این شهر بَلاکَش را
چقدر این خاک، با حال و هوایش جور می آید!
بیاساید مگر در سایه سار آفتاب این سرو
به دامان اَبَرشهر، او، به این منظور می آید
از این سو، کوک کرده ساز خودرا زودتر پرویز
در استقبال او، گل نغمه ی سنتور می آید!
گمانم راه بندان است، پیر توس هم از پاژ
برای دیدنش دارد به نیشابور می آید!
به گزارش ایبنا در این شعر منظور از پاژ؛ زادگاه فردوسی در توس و پرویز؛ پرویز مشکاتیان از نوازندگان کشور است که آرامگاه وی نیز در نیشابور است.
مراسم باشکوه وداع، تشییع و خاکسپاری محمدعلی اسلامی نُدوشن از آرامگاه خیام تا آرامگاه عطار در نیشابور با حضور علاقمندان، خانواده و مسئولین در حال برگزاری است.
محمدعلی اسلامی نُدوشن در «نُدوشن» زاده شد، دوران کودکی را در آنجا گذرانید و دوران نوجوانی را در یزد، در حالی‌که همواره به زادگاه خود می‌اندیشید و یادبودهایش را گرامی می‌داشت. او طولانی‌ترین دوران زندگی خویش را در تهران سپری کرد و در پایتخت خانواده تشکیل داد. دوستان یک‌دل، همراه و صمیمی یافت و به تجربه‌اندوزی و سفرهای دور و دراز پرداخت. در اواخر عمر که به علت بیماری ممتد که در سفری به کانادا به وی عارض شد در این کشور ماندگار و به گونه‌ای موقت در آن ساکن شد. وی در ۵اردیبهشت ۱۴۰۱ دار فانی را وداع گفت واز آنجا که استاد محمدعلی اسلامی نُدوشن در وصیت نامه خویش، «نیشابور» را بعنوان خانه ابدی خویش برگزیده است، پیکر وی پس از گذشت ۱۸ ماه به منظور خاکسپاری در نیشابور از کانادا منتقل شد.
نظرات