احمد شاکری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، با بیان اینکه رشد ادبیات گونه‌ای به‌ویژه در گونه داستان تاریخی و داستان معصومین (ع) متاثر از جریان ادبیات داستانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و به صورت فزاینده‌ای در حال توسعه است، توضیح داد: در فضای ادبیات داستانی همان‌طور که افراد، نویسندگان و کنش‌گران ادبی تاثیر می‌گیرند گونه‌های ادبی نیز از یکدیگر متاثر می‌شوند یا گونه‌ای موجب تولید و رشد گونه دیگر می‌شود.
شاکری با اشاره به اینکه توجه به شخصیت‌های برجسته دینی و به طور خاص، معصومین (ع) نتیجه ظهور ارزش‌های دینی در ادبیات داستانی دوره پیروزی انقلاب اسلامی است، افزود: در عین حال پرداختن به شخصیت‌های قدسی و به طور خاص معصومان (ع) فرصت‌ها و دشواری‌های خاص دارد.
این نویسنده با بیان اینکه در گونه ادبیات داستانی دفاع مقدس و گونه ادبیات داستانی انقلاب شاهد کنش‌گری و نقش‌آفرینی شخصیت‌های معاصر بر پایه الگوهای فکری و عملی معصومین(ع) هستیم، گفت: این ادبیات داستانی ما را آماده کرده تا در گامی بلندتر معصومین (ع) را به‌عنوان شخصیت داستانی برگزینیم.
به گفته شاکری، توجه به معصومین (ع) در ادبیات داستانی در سطوح و اشکال مختلفی محقق شده است. وی می‌گوید: از جمله این سطوح، پرداخت به دوره تاریخی این شخصیت‌های قدسی با محوریت آنهاست که این نحوه پرداخت با مخاطاتی همراه بوده است. از جمله اینکه انتساب گفته و فعل به معصومین(ع) شبهه تشریع را در پی خواهد داشت.
شاکری با تاکید بر ضرورت توجه به ظرفیت‌های مختلف در پرداخت به داستان معصومین (ع) عنوان کرد: از جمله این ظرفیت‌ها می‌توان به موقعیت‌های پیرامونی غیر تاریخی اشاره کرد. به‌عنوان نمونه بارگاه قدسی امام رضا(ع) در مشهد، فراتر از برهه تاریخی حضور ایشان در ایران فرصت‌های قابل توجه روایی و داستانی را فراهم کرده است. به این معنا که نحوه زیست ویژه‌ای برای زائران و مجاوران بارگاه حضرت فراهم شده که می‌توان آن را در ضمن ادبیات رضوی تقسیم‌بندی کرد.
این نویسنده توجه به موقعیت‌های پیرامونی غیر تاریخی را فرصتی مغتنم و قابل توسعه در ادبیات رضوی عنوان کرد و افزود: در این موقعیت نحوه ارتباط اعتقادی و حسی و زیستی علاقه‌مندان حضرت و انتقال تجربه‌های آنان به وسعت جغرافیای ایران اسلامی و فراتر از آن می‌تواند موضوع داستان رضوی شود.
سه‌شنبه ۵ مهر ۱۴۰۱ - ۰۷:۳۰
نظر شما