به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ پاسداشت یاد و نام بزرگان و مفاخر کشور راهی است برای الگوسازی؛ راهی که کمک می‌‏کند جوانان با زیست علمی و شخصی این عزیزان آشنا شوند و با الگوگیری، راه پُرتلاش و پُرافتخار آن‌ها را ادامه دهند. بنیاد ملی نخبگان از چند سال قبل اقدام به برگزاری مراسم تکریم از نخبگان و مفاخر معاصر ایران‏ زمین در سراسر کشور کرده است که گزارش آن در بولتنی به نام «طواف شمع» و نشریه‌­ای به نام«هنرنامه» منتشر شده است. بازخوردهای این اتفاق مبارک باعث شد تا خبرگزاری کتاب ایران با همکاری بنیاد ملی نخبگان تصمیم به درج برشی از زندگی شخصی و حرفه‌‏ای این بزرگان زیرِ نام «قاب روایت» کند. این مجموعه به قلم «محسن شاه‌رضایی» نوشته شده و تقدیم به خوانندگان فرهنگ‏‌مدار خبرگزاری کتاب ایران می‏‌شود.


متن این شماره قاب روایت به شرح زیر است:
در بهترین دانشگاه‌‏های آمریکا درس خوانده بود و در دانشگاه اهواز به تدریس اشتغال داشت. شهر زیر گلوله‌های دشمن قرار داشت و تعدد مجروحان، کار درمان را سخت‏‌تر کرده بود. هرچه بر تعداد مجروحان افزوده می‌شد، کادر درمان با کمبود پزشک و پرستار و امکانات درمانی مواجه‌‏تر می‌‏شدند. دکتر تجربه‌ای از جنگ و شرایط بحرانی‏‌اش نداشت. او برخلاف برخی از همکارانش که شهر را ترک کرده بودند، مانده و سخت مشغولِ خدمت بود. اما کمبودها و تلفات ناشی از آن، او را آزرده کرده و به فکر راه چاره‌‏ای انداخته بود. مدت زمان زیادی نگذشت که یاد تجربه‌ای افتاد و راه‌‏حل را در آن دید. سریع دستور تهیه نوارهایی رنگی داد. ساعتی بعد، پرستارها را با مفهومی به نام «تریاژ» آشنا کرده بود که براساس آن مجروحان جنگی را نسبت به شدت جراحت و اولویت درمان دسته‌بندی می‌کرد و هر گروه را با رنگی خاص نشان می‌داد‌. این کار مدیریت درمان را ساده ‌کرد و با وجود نیروی انسانی کم، امکان معالجه را فراهم ساخت. تریاژ جان بسیاری را نجات داد و در سرعت مداوای مجروحان مؤثر واقع شد. طرح تریاژِ دکتر منوچهر دوایی به‏ سرعت در سایر بیمارستان‌ها و مراکز درمانی درگیر با جنگ رواج پیدا کرد و مورد استفاده قرار گرفت.
 
لینک مرتبط:
https://takrim.bmn.ir/fa/3482