بسیاری از کارشناسان ادبی اعتقاد دارند که این نوع از ادبیات داستانی بعد از ظهور مجموعه داستان‌های گرگ‌ومیش (Twilight ) و بازی‌های گرسنگی در سال‌های بعد از 2000 میلادی شکل گرفت و بعضی نیز اعتقاد دارند این ژانر در دهه 60 و 70 میلادی دوران طلایی خود را با آثاری مثل بیگانه‌ها (Outsiders) تجربه کرد. حتی بسیاری از کارشناسان عقب‌تر رفته و تولد این ژانر را به بعد از چاپ ناتوردشت سالینجر نسبت می‌دهند.
البته نسبت دادن یک ژانر ادبی به چند کتاب مشهور داستانی دور از واقعیت نیست ولی آلیسون دورسی فارغ‌التحصیل دانشگاه MFA و مدرس نویسندگی یک سری مدارکی ارائه می‌کند و می‌گوید تولد ژانر ادبیات داستانی نوجوانان به فعالیت و کارهای چند کتابدار ارشد کتابخانه عمومی شهر نیویورک برمی‌گردد.
طبقه ادبیات داستانی نوجوان اولین بار در کتابخانه عمومی شهر نیویورک توسط «آنا کارول مور» و «مابل ویلیامز» کارمندان ارشد این کتابخانه در سال‌های ابتدای قرن بیستم اختراع شد. کارول مور کتابدار بخش کتاب‌های کودکان در کتابخانه عمومی شهر نیویورک اولین روز کاری خود را در سال 1906 آغاز کرد ولی بعداً متوجه شد که بعضی از این داستان‌های جای داده شده در قفسه کودکان برای آنها مناسب نیست و باید به سنین بالاتری اختصاص داده شود.
او در طول روزهای کاری خود متوجه شد که کودکان برای گرفتن کتاب به کتابخانه نمی‌آیند و بعد از تحقیق متوجه شد که این کتاب‌ها برای آنها سرگرم کننده نیست و خارج از سن آنهاست. در سال 1919 به پیشنهاد او مابل ویلیامز مسئول بخش کتاب‌های کودک کتابخانه عمومی نیویورک بخش جدیدی به نام کتاب‌های ادبیات نوجوان ایجاد کرد و تا امروز این طبقه از کتاب‌ها به یک ژانر ادبی تبدیل شده است.
مارگارت اسکوجین دیگر کتابدار کتابخانه عمومی شهر نیویورک به این روند کمک کرد و در سال 1941 واژه ادبیات نوجوان را به دنیا معرفی کرد. اولین بار او در مقاله‌ای برای مجله تخصصی کتابخانه آمریکا (Library Journal) این واژه را مطرح کرد و بعد از آن در سراسر دنیا از این واژه برای کتاب‌های مناسب سنین نوجوانان استفاده می‌شد. اسکوجین در یادداشت‌های مختلف خود واژه کتاب‌هایی برای پسرها و دخترهای بزرگتر را استفاده می‌کرد که این اصطلاح بعداً توسط خودش به واژه کتاب‌هایی برای نوجوانان اصلاح شد.
نظر شما