«ساچیکو یعنی شادی» داستانی از کمیکو ساکایی نویسنده ژاپنی است که با ترجمه حمیدرضا شاهآبادی به موضوع آلزایمر و شیوه تعامل نوجوانان با افراد کهنسال اطرافشان میپردازد.
در بخشی از این کتاب میخوانیم: «من و مادربزرگ هر دو یک اسم داریم: ساچیکو. ساچیکو به زبان ژاپنی یعنی «شادی». من اولین نوه مادربزرگم بودم. وقتی به دنیا آمدم، او آنقدر خوشحال شد که اسم خودش را روی من گذاشت. آنوقتها مادربزرگ عاشق من بود و همیشه هوایم را داشت؛ اما حالا عوض شده است؛ خیلی عوض شده است. حالا عین خیالش نیست که کنارش ایستادهام.»
کمیکو ساکایی در توضیحی درباره کتابش نوشته است: «آلزایمر بیماری غمانگیزی است. کسانی که دچارش میشوند بیشتر حافظه کوتاه مدتشان را از دست میدهند. آنها حتی فراموش میکنند که چه کسی هستند و در چه دورهای زندگی میکنند. مادربزرگم بسیار قوی و مهربان بود؛ اما این بیماری او را تغییر داد. من آن زمان نمیتوانستم این بیماری و تغییر او را درک کنم. یا آنکه سر در بیاورم چه میکند. فقط به او نگاه میکردم. آن زمان من بچه بودم؛ اما حالا که بزرگ شدهام احساس میکنم اگر او الان اینجا بود، کارهای زیادی میتوانستم برایش بکنم.»
این کتاب ٣۶ صفحهای مناسب رده سنی ۱۵+ (نوجوان) است و با قیمت ۱۲هزار تومان در تمامی فروشگاههای محصولات فرهنگی و فروشگاههای کانون پرورش فکری در سراسر کشور به فروش میرسد.
«ساچیکو یعنی شادی» برای نخستین بار در سال ١٣٨٨ از سوی کانون منتشر شد و اکنون در چاپ سومش با شمارگان ۲هزار و ۵٠٠ نسخه در مجموع به ١٢هزار و ۵٠٠ نسخه رسیده است.
نظر شما