به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، ژان‌ماری گوستاو لوکلزی، در سال ۱۹۴۰ در شهر «نیس» -شهری بندری در جنوب فرانسه- از پدری انگلیسی و مادری فرانسوی دیده به جهان گشود. این نویسنده تحصیلات ابتدایی و تکمیلی خود را در همان شهر به پایان رساند.

اولین رمان لوکلزی در سال ۱۹۶۳ و با نام «صورت جلسه» به چاپ رسید. وی این کتاب را در حالی چاپ کرد که تنها ۲۳ سال سن داشت و برای آن به جایزه ادبی و معتبر «رنودو» دست یافت.

لوکلزی به سفرهای بسیاری پرداخت و به فرهنگ‌های نقاط مختلف دنیا توجه نشان داد. مدتی در قبیله سرخ‌پوستان «امیرا» در جنگل‌های پاناما زندگی کرد و ردپای این تجربه در برخی از آثار او پیداست. ترجمه برخی از اسطوره‌ها و افسانه‌های عامیانه (فولکلور) سرخ‌پوستان دست‌آورد این تجربیات لوکلزی است.

وی در سال ۱۹۷۰ برای پی گرفتن تحصیلات خود به شهر نیومکزیکو رفت و در رشته ادبیات به مدرک دکترا دست یافت. سپس در سال ۱۹۷۸ کتاب «موندو» را به چاپ رساند که به نوعی معروف‌ترین اثر او محسوب می‌شود. این نویسنده پس از انتشار «موندو» به سرزمین زادگاه خود بازگشت و نویسندگی را پی گرفت.

یکی دیگر از آثار مشهور وی رمان «بیابان» است که جایزه معتبر «پل موران» را برای او به ارمغان آورده است. او در این رمان به شرح خاطرات دوران کودکی خود می‌پردازد.

حاصل ۴۵ سال فعالیت ادبی لوکزی ۳۶ رمان است که آخرین آنها در سال ۲۰۰۶ میلادی چاپ شده. از میان آثار او می‌توان به کتاب‌هایی چون: «سه حرا»، «موندو»، «بازی سرنوشت»، «آفریقایی»، «ماهی طلایی»، «صحرا» (با نام بیابان هم ترجمه شده است) و «روزی‌که بومون با درد خویش آشنا شد» اشاره کرد.

این نویسنده امروز –پنج‌شنبه ۱۸ مهر- به عنوان برنده جایزه نوبل ادبیات سال ۲۰۰۸ معرفی شد. آكادمي نوبل اين جايزه را براي آنچه:‌ «ابداع روش‌هاي جديد در يافتن موضوع، ماجراجويي شاعرانه، هيجانات حسي و جستجوي انسانيت» خوانده شده، به اين نويسنده اهدا كرده است.