به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در متن نامه‌ای که هفت نامزد انتخابات اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران در اختیار ایبنا قرار داده‌اند، دلایل این افراد از انصراف در نامزدی اتحادیه به صورت تفصیلی بیان شده است.
 
متن این نامه که به امضای یحیی دهقانی، محمدرضا توکل صدیقی، فتح‌الله فروغی، مسعود پایدار، سیدعباس حسینی نیک، عبدالعظیم فریدون، فرهاد تیمورزاده تهیه شده به شرح زیر است؛
 
اعضای محترم اتحادیه ناشران و کتاب‌فروشان تهران
با تقدیم سلام و احترام
در آستانۀ هفتمین دهۀ تأسیس اتحادیۀ ناشران و کتاب‌فروشان تهران و مقارن با انتخابات چهاردهمین دورۀ هیئت مدیرۀ این اتحادیه و با توجه به تجربیات دورۀ کنونی، شایسته است مطالبی را به استحضار برسانیم.
 
با نگاهی اجمالی به دوره‌های گذشتۀ این اتحادیه، نام‌ بزرگانی را به‌ویژه در سِمَت رؤسای هیئت‌مدیره‌ها ملاحظه می‌کنید که هویت‏، قدمت، سندیت‏ و اعتبار صنفی ما را نمایندگی کرده‌اند. آن‌ها از هیچ تلاشی برای انسجام رسته‌ها و حوزه‌های گوناگون صنف دریغ ننموده‌اند بلکه در طرح و تحقق دیدگاه‌های درون هیئت‌مدیره‌های اتحادیه و تقویت عزم مدیران و اعضای صنف برای وفاق و آرامش و غلبه بر مشکلات صنفی بسیار کوشیده‌اند.
 
منتخبان دورۀ سیزدهم اتحادیه در حالی این مسئولیت خطیر را پذیرفتند که صنف نشر در بستری از معضلات خاص درون‌ و برون‌صنفی، رکود بازار کتاب، محدودیت‌های صنعتی شدن نشر و نگاه به دستان دولت و آسیب‌‌های ناشی از تفسیر قوانین و اِعمال سلایق سازمان‌های دولتی مرتبط با نشر، دست به گریبان بود. در عین حال، عزم نهادهای صنفی و فرهنگی حوزۀ کتاب برای پذیرش و برعهده ‌گرفتن صفر تا صد امور نشر، با وعدۀ دولت جدید در «واسپاری سکان فرهنگ به اهلش» همراه گردید که نویدبخش گشایش‌هایی در حوزۀ فرهنگ بود. به برخی از مهم‌ترین خدمات هیئت‌مدیرۀ این دورۀ اتحادیه، اشاره می‌شود:
 
معافیت مالیاتی کتاب‌فروشان سراسر کشور از ابتدای 1393؛ حضور اتحادیه در مراجع سیاست‌گذاری برای تصویب بند ”ج“ مادۀ 92 قانون برنامۀ 5سالۀ ششم توسعه مبنی بر تکالیف دولت و شهرداری‌ در ارائۀ تعرفه‌ها و کاربری‌های فرهنگی و مشارکت در تدوین آیین‌نامۀ ذیربط؛ حضور مجدد در مدیریت نمایشگاه‌ بین‌المللی کتاب تهران با مشارکت تشکل‌های نشر با هدف راهبری صنفی و کاهش هزینه‌های سربار نشر؛ تدوین ساختار سازمانی اتحادیه؛ کاهش تا 40درصدی تعرفۀ پستی کتاب؛ تداوم تعامل و توافق با شهرداری‌ها برای ممانعت از پلمپ دفاتر و انبارهای ناشران؛ رسمیت‌بخشی به کارگروه تأمین‌اجتماعی و دریافت خدمات گوناگون برای اعضای صنف ازجمله بازگشت جرائم سنگین مزایای انگیزه‌ای؛ حضور کارساز اتحادیه در هیئت‌های حل اختلاف مالیاتی؛ تلاش برای مقابله با عوامل و عوارض تکثیر غیرقانونی کتاب و غیره.
 
در دو سال اول این دوره، وظایف قانونی و راهبردی اتحادیه با وفاق نسبی درون هیئت‌مدیره، مصوب و اجرا شد. گاه تعارضاتی نمایان می‌شد اما دو سال طول کشید تا نقطه‌عطفی در همکاری‌های هیئت‌مدیره پدید آید. رئیس هیئت‌مدیره و دو عضو دیگر با تداوم همکاری اتحادیه و تشکل‌های نشر در مدیریت نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران مخالفت کردند؛ در حالی که اکثریت هیئت‌مدیره به این همکاری‌ها رأی مثبت دادند. رئیس هیئت‌مدیره با بزرگنمایی و انتقال اختلاف نظرها به بیرون از هیئت‌مدیره، موجب شد برخی از اعضای شاخص صنف که در حلقۀ اول ارتباط با رئیس قرار داشتند در نقطۀ  مقابل پویایی اتحادیه قرار گیرند و با دخالت در وظایف قانونی هیئت‌مدیره، با طرحی موسوم به تشکیل «شورای پیشکسوتان» درصدد به کرسی نشاندن رأی رئیس هیئت‌مدیره برآیند. به‌رغم آشکار بودن این هدف «شورا»، سال گذشته در اسناد یک گروه انتخاباتی منبعث از «شورای پیشکسوتان» و در تشریح دلایل تشکیل آن «شورا»، محرز شد که قصد طراحان «شورای پیشکسوتان»، نه شیخوخیت و بی‌طرفی یا ارائۀ راه حلی برای برون‌رفت از معضلات اصلی نشر، بلکه حمایت از سه عضو راه‌یافته در لیست آنان به هیئت‌مدیرۀ اتحادیه بود.  آن‌ها کوشیدند تا هیئت‌مدیره و اتحادیه را به محفلی قابل‌کنترل برای خود و سپس گروه انتخاباتی‌شان درآورند.
 
به حاشیه راندن هیئت‌مدیره و تنزل جایگاه آن در برابر رئیس هیئت‌مدیره، کار را به جایی رساند که آقای رئیس، صریحاً از «حق وتوی» تصمیمات هیئت‌مدیره سخن راند.
 
خویش‌پسندی و خودکامگی رئیس اتحادیه، به محال‌ و تعویق افکندن اجرای مصوبات هیئت‌مدیره، ممانعت از عملیاتی شدن ساختار سازمانی اتحادیه، تلاش برای فروپاشی شورای تشکل‌های نشر، ارائۀ گزارش‌ و اطلاعات نادرست به اتاق اصناف تهران، وزارت ارشاد و وزارت صنعت معدن تجارت، مصاحبه‌های مغایر با مصوبات هیئت‌مدیره، مطلع نکردن هیئت‌مدیره در بارۀ سمت‌دهی یارانه‌های حوزۀ نشر به خرید کتاب خارجی در بیست‌وهشتمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، اختلاف‌‌افکنی میان رسته‌های صنف و بسیاری موارد دیگر حرمت‌ها را از میان برد. اکنون نیز با همان روش‌ها قصد دارد به کمک همدستانش، انتخابات آتی هیئت‌مدیرۀ اتحادیه را به صحنۀ قدرت‌نمایی و مشروعیت‌بخشی به افراد و گروه‌های خاص بدل نموده، مسائل حاشیه‌ای را جایگزین متن معضلات اصلی صنف نشر کند.
 
اتحادیه که با حمایت تشکل‌های نشر به عرصۀ نمایشگاه‌ بین‌المللی کتاب بازگشته بود و همکاری آن‌ها با یکدیگر و تعامل همگی آن‌ها با دولت به نهال نوپایی می‌مانست که نیازمند مراقبت، حراست و بزرگواری اتحادیه بود. این همکاری‌ها با دخالت‌های نامرتبط و غیرضرور، به بلوغ نرسیده، به پیری گرایید. اقدامات رئیس و همراهانش از محافل محدود به فضای مجازی انتقال یافت و اذناب ایشان گروهی از آبرومندان و خادمان صنف را مورد انواع هتاکی‌ها و افتراها قرار دادند. مجادلات زیان‌آور، ترغیب به امضای طومار و رأی‌ جمع کردن علیه اشخاص و تشکل‌های نشر، اندکی از این رشته اقدامات تفرقه‌آمیز است.
 
در بررسی دلایل عملکرد رئیس هیئت‌مدیره، فارغ از وجه روان‌شناختی و جامعه‌شناختی آن، می‌توان به مواضع وی در دو انتخابات گذشته و مصاحبه های هشت سال اخیر توجه نمود. به نقطۀ آغاز و چرایی نامزدی‌اش در انتخابات 1389 از زبان خود ایشان توجه کنید:
 
«در بحث‌های انجمن ناشران بین‌المللی (واردکنندگان کتاب خارجی) ایجاد پُلی ارتباطی بین نشر داخل و بین‌الملل از مباحث اصلی بود. با توجه به این‌که اتحادیۀ ناشران و کتابفروشان، با سابقه‌ترین نهاد نشر محسوب می‌شود، اندیشۀ نامزدی یک عضو این انجمن در انتخابات هیئت‌مدیرۀ اتحادیه شکل گرفت... و قرعۀ فال به نام من افتاد»       تیر 1389، نشریۀ  صنعت نشر
 
او که فقط چند ماه پیش‌ از نامزدی برای هیئت‌مدیرۀ دورۀ دوازدهم اتحادیه، پروانۀ نشر دریافت کرده بود در انتخابات سال 1393 با درک حساسیت گروهی از ناشران عمومی نسبت به حوزه‌های تخصصی، خود را ناشر عمومی معرفی کرد و با خلط مفهوم مدیریت صنفی با تعلق مدیران به حوزه‌های نشر به تشدید فضای دوقطبیِ ناشر عمومی-ناشر تخصصی دست یازید. به بیانات وی در شقه‌ کردن حوزه‌های گوناگون صنف توجه کنید:
 
«در اتحادیۀ ناشران، حوزه‌های مختلف از جمله دانشگاهی، آموزشی و کودک و نوجوان حضور دارند که الزاماً منافع یکسانی ندارند. طبیعی است هر کدام از گروه‌ها نگرانی‌ها و دغدغه‌های خود را دارند و هر حوزه باید بکوشد منافع و دغدغه‌های خود را پیگیری کند»(!) و در ادامۀ همین تحریکات می‌فرماید: «برگزاری این دوره از انتخابات هیئت مدیرۀ اتحادیه می‌تواند برای ناشران عمومی تجربه و درسی باشد تا در آینده آن را جدی‌تر بگیرند.»(!)   6/8/1393، خبرگزاری ایسنا
 
مداخلات حلقۀ شاخص حامیان وی در تصمیمات هیئت‌مدیره از جمله درخواست از معاون فرهنگی وزارت ارشاد برای تغییر ترکیب شورای برنامه‌ریزی صنفی در سال پیش، و مانع‌تراشی در برابر معرفی نمایندۀ اتحادیه در شورای سیاست‌گذاری سی‌ودومین نمایشگاه با ارائۀ نامۀ جعلی، حکایت از بینشی دارد که بر خلاف ظاهر، ارزشی برای دمکراسی قائل نیست و آسیب به رقیب را به قیمت آسیب‌رسانی به اتحادیه، دنبال می‌کند.
 
اعلام «حق وتوی» تصمیمات هیئت‌مدیرۀ اتحادیه از سوی رئیس هیئت‌مدیره که به گفتۀ وی از حمایت‌های افراد و نهادهای بالادستی‌اش برخوردار است، نقطه‌عطفی تأمل‌برانگیز در تاریخ این اتحادیه است.
 
چنین است که میراث عملکرد خودسرانۀ رئیس و حمایت حامیان وی از این اقدامات، سامان‌بخشی به حل مشکلات صنف را برای جمع ما دشوار می‌سازد و در وضعیتی که معضلات نشر از حد گذشته و بسیاری از ناشران را در میانۀ ماندن و رفتن مردد ساخته است، نه تنها از مدیریت بهتر و چابک‌تر برای غلبه بر مشکلات نشانه‌ای نیست که ادارۀ صنف و مناسبات درون صنف و روابط با نهادهای مرتبط را آشفته و دور از تصور می‌کند. یکی از خسارات حلقۀ حامیان وکالت‌درجیب رئیس اتحادیه، ورشکستگی شرکت تعاونی ناشران و کتابفروشان تهران است.
 
با شواهد موجود، پیش‌بینی ما از انتخابات آتی اتحادیه، تکرار وضعیت زیان‌آور موجود، تقابل و فرسایش اتحادیه خواهد بود. از این رو ما امضاکنندگان این نامه، برای پرهیز از تشدید خصومت و بازتولید فضای ناسالم انتخاباتی و مصلحت صنف، انصراف خود را از نامزدی چهاردهمین دورۀ هیئت‌مدیرۀ اتحادیه اعلام می‌کنیم و امیدواریم در اولین فرصت در بارۀ موارد یادشده با اعضای صنف همفکری و چاره‌جویی کنیم.
 
 به گزارش ایبنا انتخابات اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران ۷ بهمن برگزار خواهد شد.