خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)- سیده ستاره هاشمی:زندگی پرتحرک و سازنده آن بزرگواران می‌تواند راهگشای افراد جامعه به‌ویژه جوانان باشد؛ جوانانی که آینده‌ساز و سرمایه‌های عظیم امت اسلامی هستند. مطالعه زندگی این ائمه درس شهادت و شجاعت و ازخودگذشتگی و صبر و بردباری می‌دهد و به انسان می‌آموزد که در راه هدف چگونه باید استقامت ورزید و هرگونه ناملایمات را تحمل نمود تا فساد ستمگران درهم پیچیده و جامعه‌ای سعادتمند به‌وجود آورد.
 
 امام جواد (ع)، نهمین پیشوای شیعیان و از برگزیدگان خدا برای هدایت امت است. در سال 195 هجری در مدینه به دنیا آمد. امام نهم، نامشان محمد و کنیه مبارکشان ابوجعفر است. پدر ایشان امام هشتم علی ابن موسی الرضا و مادرش سبیکه بوده که از خاندان ماریه قبطیه، همسر پیامبر اکرم (ص) به‌شمار می‌رود. القاب امام جواد (ع)، تقی، جواد، منتجب، مرتضی، مختار، متوکل، قانع، زکی و عالم است. از القاب مشهور ایشان می‌توان به جواد و تقی اشاره کرد.
 
امام جواد (ع)، مصداق کامل بخشندگی و کرامت بود و مردم را از عطایا و بخشش های خود بهره‌مند می‌ساخت. مردی به خدمت امام جواد آمد و عرض کرد: به اندازه جوانمردی خود به من عطا کن. حضرت فرمود: این مقدار برایم امکان ندارد. عرض کرد: به اندازه قدر و شأن من ببخش. فرمود: این ممکن است و به غلامش فرمود  200دینار به او بدهد. او را به این دلیل تقی نامیدند که تقوای الهی پیشه کرد و خدا نیز او را از شر مأمون محافظت نمود. امام رضا (ع) فرمود: حق تعالی به من فرزندی عطا کرده شبیه به موسی بن عمران که دریاها را می شکافت و نظیر عیسی بن مریم که مادر او را مقدس و مطهر گردانیده بود.
 
امام جواد (ع) در زمان رحلت پدرش هشت سال داشت. مدت امامت ایشان حدود 17 سال و مدت عمر پربرکت آن حضرت 25 سال بود. بین سال‌های 203-220 هجری قمری امامت شیعه را به عهده داشت. نهمین امام شیعیان، دارای چهار فرزند به نام‌های هادی، موسی، فاطمه و امامه بودند. رحلت آن حضرت به نقل کلینی و شیخ طوسی و نوبختی در آخر ذیقعده سال 220 هجری قمری است.
 
امام جواد (ع) به دلیل آگاهی از خطر بنی‌عباس و توطئه‌های آنان، همواره جانب احتیاط را رعایت می‌کرد و با احتیاط در انظار حاضر می‌شد. از این‌رو خلیفه نمی‌توانست به سادگی امام را به قتل برساند. از طرف دیگر با توجه به جایگاه امام و حساسیت موضوع ولایتعهدی، خلیفه چنین جرأتی را در خود نمی‌دید. پس باید فردی در پنهان آن هم به شیوه مرموز توطئه قتل امام را انجام می‌داد به‌گونه‌ای که افشا شدن آن، خطری را متوجه دستگاه خلافت نکند. به این دلیل، معتصم خلیفه عباسی برای جلوگیری از گسترش نفوذ معنوی امام جواد (ع)، آن حضرت را از مدینه به بغداد منتقل کرد تا اعمال و رفتار ایشان تحت‌نظر دستگاه خلافت کنترل شود. در طول چند ماه که امام در بغداد به‌سر می‌برد، معتصم دنبال فرصت و بهانه‌ای می‌گشت تا بتواند ایشان را از میان بردارد. براساس روایات، حضرت به تحریک معتصم و به دست همسر خود که دختر مأمون عباسی بود، مسموم و شهید شد و در جوار مرقد منور جد خود امام موسی کاظم (ع)، امام هفتم شیعیان، در کاظمین مدفون گردید.
 
امام جواد (ع) همه مدت عمر خود را به صورت‌های گوناگون زیرنظر دستگاه خلافت گذرانید و در دوران امامت خود با دو خلیفه عباسی یعنی مأمون و معتصم، برادر مأمون، معاصر بود. آنچه به‌عنوان صدقه و زکات و... به ایشان داده می‌شد همه را بین مردم تقسیم می‌کرد و می‌فرمود از نشانه‌های سخاوت، بخشش به کسانی است که بر او حقی دارند. در آغاز امامت امام نهم، مأمون مجالس مناظره تشکیل می‌داد و از امام سوالات مختلف می‌پرسید تا به موقعیت علمی و فرهنگی امام لطمه وارد کند، اما امام جواد (ع) از همه آن مجالس و مناظره‌ها سربلند درآمد و موقعیتش بیشتر تثبیت شد.