دکتر محمد یمنی دوزی سرخابی، مدیر گروه علوم تربیتی دانشکده علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) بیان کرد: کتاب «از مدرسه تا دانشگاه» مجموعه‌ای از مقالات و گفتارهای من در دو دهه گذشته بوده که در مجلات و مجموعه‌های مختلف به چاپ رسیده است. عنوان کتاب، بر کلیت آموزش و پرورش اشاره دارد که تقسیم آن به دوره‌ها یا مقاطع مختلف و به رشته‌های تخصصی گسسته از یکدیگر بر چنین کلیتی آسیب وارد کرده است و پیچیدگی آن‌را با صوری کردن فعالیت‌های آموزش و پرورش از طریق آشکارسازی‌های کمی، پنهان ساخته است.
نویسنده کتاب «از مدرسه تا دانشگاه» با اشاره به بخش‌های کتاب افزود: کتاب «از مدرسه تا دانشگاه» در چهار بخش با عنوان‌های «از مدرسه»، «تا دانشگاه»، «مقدمه‌ها و پیشگفتارها» و «مصاحبه‌ها» به مباحثی همچون «تحلیل مسائل آموزش و پرورش ابتدائی ایران؛ رویکردی اجتماعی - آموزشی»، «دشواری‌های موقعیت ارتباطی دانش‌آموزان غیرفارسی‌زبان در نظام آموزش و پرورش ایران»، «تحلیلی بر ناسازگاری دانش‌آموزان در دوره ابتدایی»، «تحلیلی از مفهوم کیفیت در آموزش و پرورش عمومی ایران»، «استانداردسازی وضعیت آموزشی»، «زمینه‌های بررسی کارایی آموزش عالی»، «چالش‌های اساسی آموزش عالی ایران»، «برنامه‌ریزی توسعه دانشگاهی: یک حوزه میان‌رشته‌ای» و «باورهای غلط در مدیریت دانشگاهی در ایران» می‌پردازد.
مدیر گروه علوم تربیتی دانشکده علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی در تشریح ارتباط مدرسه و جامعه و میزان تاثیرپذیری دانش‌آموزان از هر یک گفت: ضرورتا نیاز است ارتباطی بین مدرسه و بیرون وجود داشته باشد تا مدرسه کارایی لازم را داشته و لازمه نیل به این هدف این است که مدرسه و نظام آموزش و پرورش، اصول و روش‌های خود را با تغییرات جامعه و پیشرفت‌های علوم و فناوری‌های جهانی تطبیق دهد که متاسفانه روند این تغییرات در کشور ما کُند است که دلیل اصلی آن شاید ایراد در ساختار باشد. تغییر سیستم آموزشی وابسته به سیستمهای کلان است و به راحتی امکان‌پذیر نیست.
یمنی ادامه داد: بیشتر یافته‌های کاربردی و رفتارهای اجتماعی دانش‌آموزان از آموزش‌های غیررسمی و بیرون از مدرسه و یا در بین همسالان است و ماندگاری یافته‌های محتوای آموزشی درون مدرسه بیش از چند ماه نیست.
وی در تشریح سرفصلی از کتاب مبنی بر «آموزش و پرورش ایران یک موقعیت بحرانی؟» بیان کرد: نمی‌توان به معنای عام اصطلاح بحرانی یا بیمار بودن را به سیستم آموزشی ایران اطلاق کرد، بلکه منظور این است که نمی‌توان رفتارهایی که در آینده برای آموزش و پرورش و دانش‌آموزان به‌وجود می‌آید را چندان پیش‌بینی کرد. مسائلی مانند اشتغال، مسئولیت‌پذیری، بزرگسال شدن، توانایی اداره خانواده و سازماندهی ارتباطات اجتماعی، نمی‌گذارد ذوق و خلاقیت در سیستم آموزشی شکوفا شود. هر مدرسه و دانشگاهی در نوع خود خاص بوده و پدیده‌هایی نیز که در آن‌ها به‌وجود می‌آیند نیز خاص هستند. برای هر موقعیت یا پدیده خاص لازم است مبانی نظری مرتبط با آن‌ها به‌وجود آید. چنین ارتباط تکاملی و زاینده بین میدان عمل و اندیشه است که زمینه‌ساز فهم هرچه دقیق‌تر سیستمهای آموزشی و پدیده‌های موجود در آن‌ها خواهد بود.
این نویسنده و مدرس دانشگاه درباره مفهوم کیفیت در آموزش نیز گفت: برای مفهوم کیفیت در سیستم آموزشی نمی‌توان تعریف دقیقی ارائه کرد. در کتاب «کیفیت در آموزش عالی» که از سوی «سمت» منتشر شده، توضیح دادم که اگر بخواهیم کیفیت در آموزش عالی را تعریف کنیم، باید یک‌جایی آن‌را متوقف و محدود کرد و دیگر خبری از خلاقیت و ذوق و استعداد نیست. درباره استانداردسازی در نظام آموزشی هم باید گفت که به دلیل تفاوت‌های فردی نمی‌توان یک استاندارد کلی درنظر گرفت، چراکه جلوی توانایی‌ها و استعدادهای دانش‌آموزان گرفته می‌شود.
نویسنده کتاب «از مدرسه تا دانشگاه» درباره بحث مدیریت دانشگاهی در ایران نیز عنوان کرد: بحث مدیریت دانشگاهی بسیار مهم است. مدیریت ابعاد مختلف دارد. یکی از موارد مهم و اساسی در سیستمهای آموزشی، مدیریت نمادها است که به‌طور رسمی نمود ندارد. نکته مهم این است که مدیران تا چه حد می‌توانند نمادها را درک کنند و آن‌را برای پیشرفت در آموزش و توسعه سیستم آموزشی به‌کار گیرند.
کتاب «از مدرسه تا دانشگاه» در 554 صفحه با شمارگان یک‌هزار نسخه به بهای 28 هزار تومان در سال 96 از سوی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی راهی بازار نشر شده است.
چهارشنبه ۱۲ مهر ۱۳۹۶ - ۱۴:۱۵
نظر شما