خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- رسول یونان در مجموعه شعر «آکوردی برای صرف شام» از ممکن‌ها حرف می‌زند، از آنچه می تواند روی دهد یا روی داده است و از آنچه روی خواهد داد خبری نیست، مگر که بتوان با توجه به واقعیت‌های ملموس زندگی، زمان وقوعشان را تخمین زد.
در یکی از شعرهای این مجموعه می خوانیم:
«با هم این شعر را شروع کرده بودیم
زیبایی از تو بود و
کلمات از من
اما پاییز آمد همه چیز را به هم ریخت
حالا تنها در ادامه این شعر
خیابان خلوت است
کودکی سنگ پرتاب می‌کند
تنها چراغ روشن در مه می‌شکند.»
در دیگر شعرهای این مجموعه، رسول یونان به برخی موارد تجسد می‌بخشد و ذهنیت را به عینت تبدیل می‌کند. در واقع این کاری است که یونان در مجموعه «آکوردی برای صرف شام» از آن به خوبی بهره می برد:
«انگار بلوری از یخ بود
اسمت
از دهانم افتاد و شکست
چقدر سخت است
نگهداری از یادگاری‌ها!»
در شعرهای عاشقانه نیز شاعر با آنچه در صحنه هست کار می‌کند. با آنچه وجود دارد و بیهوده وصف زیبایی معشوق را نمی‌کند و آن را دست نیافتنی نمی‌یابیم:
«زنی روبه‌رویم نشسته است
اما من نمی‌دانم
با کسی که نمی‌شناسمش
از چه چیز باید حرف بزنم
مات و مبهوت
به همدیگر نگاه می‌کنیم
مثل دو تا مجسمه سنگی
بالای سرمان
دو تا قناری در قفس آواز می‌خوانند
و در آوازهای همدیگر پرواز می‌کنند...»
مجموعه شعر «آکوردی برای صرف شام» به تازگی و در بهار امسال(1394) از سوی نشر ثالث منتشر شده است.
یکشنبه ۲۴ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۴:۰۹
نظر شما