هادی خورشاهیان، شاعر در گفتگو با خبرنگار گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) با بیان این مطلب افزود: اما اگر قرار است مدیری برای بنیاد شعر و ادبیات داستانی انتخاب شود، آن مدیر باید خلاق و متفکر باشد و اگر خلاق نیست دست‌کم مشاوران سرآمدی با او کار کنند.
خورشاهیان گفت: انتخاب مشاور هم در مواردی به معنی خط‌کشی است در حالی که جامعه باید چند صدایی باشد و طیف‌های مختلفی که به یکدیگر نزدیکند، در بنیادهای مختلف به فعالیت خود ادامه دهند. درست مثل فعالیت احزاب در عرصه سیاسی.
این شاعر ادامه داد: نویسنده و شاعر بدون NGO و گروه‌بندی در خلوت کارشان را انجام می دهند. در ایران حدود 2000 شاعر و نویسنده زنده داریم و با این وجود مرزبندی میان آن‌ها درست نیست.
خورشاهیان افزود: این ادبیات بود که جنگ را زنده نگاه داشت نه دولت. دولتها همیشه در مدیریت ادبیات ناموفق بوده‌اند. به گمانم ادبیات نیازی به بنیاد دولتی ندارد. اگر متولی چنین بنیادی دولت باشد، لاجرم نگاه‌ها نیز دولتی می‌شود.
هادی خورشاهیان متولد 1352 نیشابور، کارشناس زبان و ادبیات انگلیسی است. از مجموعه اشعار او می‌توان به «انسان پرنده است»(نشر روزگار 1381)، «پله‌ها را نشمرده آمدم بالا»(نشر نیم نگاه 1381)، «توی اخبار رادیو شنیدم»، (شعر نوجوان-مؤلف 1381) و «باشد ایستگاه بعدی»(داستان- نشر روزگار 1381) اشاره کرد.
دوشنبه ۱۹ خرداد ۱۳۹۳ - ۰۸:۱۹
نظر شما