به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، دکتر جلیل گلشن، باستانشناس و پژوهشگر چند ماهی است ریاست پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی را عهده‌دار شده‌است. این مقام مسوول با اشاره به این‌که در زمینه میراث فرهنگی نیاز به کتاب‌هایی برای مخاطب عام داریم، اظهار کرد: نتایج کاوش‌ها و حفاری‌های باستانشناسان باید برای گسترش افکار عمومی در اختیار مردم قرار گیرد و به‌ویژه در کتاب‌های درسی دانش‌آموزان گنجانده شود. لازمه این امر قابل فهم کردن متن این گزارش‌ها برای استفاده عموم است. در حقیقت مفاهیم تخصصی باستانشناسی و میراث فرهنگی باید ساده‌سازی شوند و با تغییرات لازم در اختیار مخاطب عام قرار گیرند.
وی یادآور شد: البته پژوهشگاه کارهای تخصصی انجام می‌دهد و مقالاتی که چاپ می‌کند، طبق ضوابط وزارت علوم باید علمی ـ پژوهشی یا علمی ـ ترویجی باشند. از این رو همه پژوهشگران کشور فعالیت‌های پژوهشی‌شان تخصصی است و بیان عام ندارد. به همین دلیل باید نویسندگان به ساده‌نویسی مفاهیم باستانشناسی روی بیاورند.
این پژوهشگر سپس به نقش باستانشناسان در آگاهی‌بخشی به مردم درباره اهمیت و ارزش میراث فرهنگی کشور و جلوگیری از تخریب این آثار پرداخت و عنوان کرد: نگاه ما به موضوع حفاظت نباید یک‌بعدی و یک‌جانبه باشد، بلکه باید فراگیر به این مساله نگاه کنیم. هرچه ما تعداد هیات‌های پژوهشی باستانشناسی بیشتری داشته باشیم که در سطح کشور پراکنده باشند(در زمینه بررسی و شناسایی چه گمانه‌زنی و چه کار حفاری و باستانشناسی) این هیات‌ها ضمن این‌که حفاظت منطقه را به عهده می‌گیرند، خودشان باعث آگاهی‌بخشی به مردم نیز می‌شوند. مردم جامعه با آثاری که در مکان‌های مختلف به‌دست می‌آید، آشنا می‌شوند و ارزش و اهمیت آن را درک می‌کنند.
وی ادامه داد: مردم جامعه باید بدانند که باستانشناسان چه تاثیری بر بیان هویت کشور دارند زیرا آن‌ها جایگاه تاریخی را مشخص می‌کنند. اگر دانش‌آموزان و یا حتی دانشجویان از این مکان‌ها بازدید کنند و باستانشناسان نیز در این زمینه به آن‌ها توضیح دهند، باعث می‌شود فرهنگ حفاظت به طور کلی در منطقه و در میان افرادی که برای بازدید می‌آیند، گسترش و توسعه پیدا کند. از طرف دیگر، پاسداران حفاظت از میراث فرهنگی باید فعالیت‌های خود را به درستی انجام دهند.
گلشن گفت: موزه‌ها نیز با توجه به اشیایی که در آن‌ها نگهداری می‌شود، باید توضیحات دقیق، درست و قابل فهمی به بازدیدکنندگان درباره اشیای باستانی و تاریخی و هم نحوه حفاظت از این اشیا ارایه دهند. همچنین همایش‌هایی که درباره مسایل میراث فرهنگی برگزار می‌کنیم اگر آگاهی‌بخشی بیشتری به مردم ارایه دهند، درصد افزایش حفاظت بالا می‌رود.
رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی در ادامه به وضع مطلوب پژوهشگاه میراث فرهنگی پرداخت و گفت: وظیفه پژوهشگاه انجام کار پژوهشی است که در پنج حوزه پژوهشگاه و سه حوزه گروه تعریف شده‌است، در این پژوهشگاه باید برنامه‌های پژوهشی تعریف شده باشد و اعتبارات لازم را برای انجام فعالیت‌های پژوهشی در اختیار داشته باشیم و علاوه بر آن بتوانیم از پژوهشگران آزادی که در سطح کشور وجود دارند و درباره میراث فرهنگی فعالیت می‌کنند، همکاری و از آن‌ها حمایت کنیم، حتی بتوانیم با دانشگاه‌ها ارتباط پیدا کنیم و رساله‌های مربوط به میراث فرهنگی را در قالب کتاب در دسترس پژوهشگران قرار دهیم.
وی در پاسخ به این سوال که پژوهش‌های پژوهشگاه بر چه اساسی تبدیل به کتاب می‌شوند، اظهار کرد: اگر پژوهش‌های محققان ما ـ چه در داخل پژوهشگاه و چه در خارج از آن ـ به شکل مقاله باشد، بنابر رسم معمول که هر مجله‌ای هیات تحریریه‌ای دارد، اگر مورد تایید قرار گیرد به چاپ می‌رسد، در زمینه انتشار کتاب هم ما شورایی به نام «شورای کتاب» داریم که موضوع مطرح می‌شود و برای اظهار نظر در اختیار یک یا دو نفر از محققان قرار می‌گیرد، اگر مطالب و ساختار کتاب مورد تایید قرار گیرد، این پژوهش‌ها به چاپ می‌رسند.
این باستانشناس در پایان با بیان اهمیت و سودمند بودن نشر الکترونیک در انتشار پژوهش‌های میراث فرهنگی عنوان کرد: نشریه‌های الکترونیک سودمند هستند اما نباید نگاهمان تنها معطوف به انتشار مقاله یا کتاب به صورت دیجیتالی باشد، بلکه باید به صورت چاپی هم فعالیت کنیم زیرا هرکدام کارکرد خاص خود را دارند.
چهارشنبه ۴ دی ۱۳۹۲ - ۱۱:۱۰
نظر شما