ایرانیان از زمان هخامنشیان تا کنون در اداره اجتماع از داد بهره برده و دادستانهایی داشتهاند که ساختار حقوقی جامعه را تامین میكردند.
ريچارد فرای که هماکنون رياست کرسی ایرانشناسی دانشگاه هاروارد را بر عهده دارد، با اشاره به تلاشهای فرهنگی ایرانیان پس از اسلام گفت: تازیان میکوشند بگویند هر چه به زبان تازی است و هر نویسندهای که به این زبان مینویسد تازی است، در حالی که چنین نیست. ایرانیان بسیاری از نوشتهها و پژوهشهای علمی را به این زبان نوشتهاند.
وی ادامه داد: اگر مغولها، چنگیز و یونانیان، اسکندر را دارند، ایرانیان، فردوسي، سعدی، حافظ و مولانا را دارند.
رئيس کرسی ایرانشناسی دانشگاه هاروارد خاطرنشان كرد: من سالها کوشیدهام به جهانیان بفهمانم ایرانیان فرهنگ فراموش شدهای دارند.
عبدالرحیم جعفری این اثر را موجب افتخار و تاسف هر ایرانی آگاه دانست؛ زیرا موجب افتخار داشتههای بسیار و تاسف از فراموشی این داشتهها میشود.
یدالله اکبری نیز گفت: اگر در کار فرهنگی عشق نباشد، هیچگاه كار دقيقي به پايان نميرسد.
دیگر سخنران این نشست، عبدالرشیدی بود. وی به كتابخانههاي جهان اشاره كرد و گفت: کتابخانههای دنیا پر میشود از کتابهای ضد ایرانی که بسیاری از آنها دروغ هستند. اما در برابر آنها ایرانیان در این زمینه کمکار بودهاند.
فریدون توسی، حقوقدان نیز با اشاره به سرودهای از حافظ گفت: ما ایرانیان باید با دانش و خرد و فرهنگ ایرانی، سقف را بشکافیم و اگر تحجر، تعصب و نادانی بخواهد خون عاشقان را بریزد، ما و ساقی به هم سازیم و بنیادشان را براندازیم.
پایان بخش این نشست فرهنگی با سخنان استاد جمشید مشایخی، پیشکسوت سینما همراه بود، وي خاطرنشان كرد: چندی است که کمی بهبودی یافتهام و توانستم در این نشست فرخنده حضور یابم.
وي همچنين از زبان کوروش گفت: شهریاران میمیرند، اما شادمانی مردمان هرگز.
نظر شما