«چه کسی در دریا مین کاشت؟» مجموعه داستانی از ایتالو کالوینو Tمنتشر و روانه کتابفروشیها شد. این کتاب ۱۱ داستان کوتاه را از این نویسنده ایتالیایی در خود جای داده است./
این انتشارات پیشتر دو مجموعه داستان کوتاه از این نویسنده ایتالیایی را با نامهای «کلاغها آخر از همه میرسند» و «قارچها در شهر» روانه کتابفروشیها کرده است.
«چه کسی در دریا مین کاشت؟»، ۱۱ داستان کوتاه را از این نویسنده با نامهای «سپیدهدم بر شاخههای برهنه»، «از پدر به پسر»، «خانه کندوها»، «همخونی»، «در یک هتل به انتظار مرگ»، «اضطراب در پادگان»، «گرسنگی در بورا»، «دیدار در غذاخوری»، «آرزو در ماه نوامبر»، «اعدام یک قاضی» و «چه کسی در دریا مین کاشت؟» در خود جای داده است.
رسولی، مترجم این مجموعه پیشتر درباره این کتاب به خبرنگار «ایبنا» گفته بود: کالوینو در داستانهای این کتاب به مفاهیمی چون انسان پس از جنگ، مساله فاشیسم، هراس و ناامنی پرداخته است. این داستانها به شکل خاصی روایت شدهاند و چیره دستی نویسنده را در سبکهای روایت داستان نشان میدهند.
نسخه اصلی این مجموعه داستان در سال ۱۹۴۹ میلادی در ایتالیا منتشر شد.
کالوینو در ۱۵ اکتبر ۱۹۲۳ میلادی در شعر سانتیاگو دلاس وگاس در کوبا به دنیا آمد. وی تا پنج سالگی در کوبا ماند، سپس به ایتالیا رفت و بیشتر زندگی خود را همان جا سپری کرد.
وی در سال ۱۹۴۷ با نوشتن پایاننامهای درباره جوزف کنراد در رشته ادبیات از دانشگاه تورین فارغالتحصیل شد و سپس به همکاری با روزنامه محلی حزب کمونیست لونیتا پرداخت. در همین سال، پس از انتشار کتاب «راه لانه عنکبوت» با مضمون نهضت مقاومت که برای او جایزه «ریچنه» را به ارمغان آورد، با برخی مشاهیر ادبی ایتالیا از قبیل ناتالیا گینزبورگ و الیو ویتورینی آشنا شد. او در این سالها با مجلات و نشریات مختلف همکاری میکرد.
این نویسنده در سال ۱۹۵۷ به شکل غیرمنتظرهای از حزب کمونیست کنارهگیری کرد و نامه استعفایش در نشریه «لونیتا» چاپ شد. کتاب «بارون درختنشین» هم در همین سال منتشر شد.
کالوینو در طول دهه ۶۰ به همراه الیو ویتورینی نشریه ادبی «منابو» را منتشر كرد. از این دوره به بعد، کالوینو بی آن که از طنز دور شود یا خوانش بسیار شخصی خود را از کلاسیکها منکر شده باشد، به داستانهای مصور و علمیتخیلی روی آورد. در این زمینه میتوان به آثاری چون «مارکو والدو»، «کمدیهای کیهانی»، «کاخ سرنوشتهای متقاطع» و «شهرهای نامرئی» اشاره کرد.
وی سپس طی سفرهای زیادی که به پاریس داشت با رولان بارت ملاقات کرد و فعالیتهایی در زمینه ادبیات کلاسیک در سوربن و دیگر دانشگاههای فرانسه انجام داد. به این ترتیب آثار چاپ شده از او در طول دهه هفتاد (از جمله «اگر شبی از شبهای زمستان مسافری») چاشنی یا درونمایهای از ادبیات کلاسیک دارند. این فعالیتهای او در سال ۱۹۸۱ نشان افتخار فرانسه را برای او به ارمغان آورد.
کالوینو، ۲۲ سال پیش، در حالی که ۶۲ سال از زندگیش گذشته بود، بر اثر خونریزی مغزی در بیمارستانی در سیهنا چشم از جهان فرو بست.
نظر شما