حسن‌لی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: به‌طور کلی در ارتباط با متون کهن هنوز پژوهش‌های شایسته و بایسته‌ای صورت نگرفته است. در ارتباط با مولانا نیز او در بسیاری از پژوهش‌های دانشگاهی و غیر دانشگاهی کانون توجه بوده اما هنوز جای پژوهش‌های گسترده‌‌تر در آثار او خالی است.
وی افزود: هنوز هم نکات ناگفته بسیاری در «مثنوی معنوی» و «غزلیات شمس» وجود دارد که باید بررسی، بازیابی و معرفی شوند.
این استاد دانشگاه به نمونه‌ای از جنبه‌های پرداخته نشده در آثار مولانا اشاره و تشریح کرد: به عنوان مثال ظرفیت‌های نمایشی بسیار جدی در «مثنوی معنوی» و بسیاری از غزل‌های داستان‌واره مولانا وجود دارد که می‌توان نمایش‌نامه‌های جذابی را براساس آن‌ها نوشت و اجرا کرد. اين نمايش‌ها معناهای عمیق فلسفی و آموزه‌های اخلاقی و اجتماعی را دربرمی‌گیرند.
وی ادامه داد: از سوی دیگر بسیاری از ظرفیت‌های زیبایی‌شناسانه پنهان در آثار مولانا همچنان ناشناخته باقی مانده است.
حسن‌لی با تاکید بر به‌کارگیری دیدگاه‌ها و نظریه‌های جدید در مولوی‌پژوهی اظهار داشت: می‌توانیم براساس رویکردهای جدید در نظریه‌ها که در حقیقت ابزاری در این راه به حساب می‌آیند به سراغ «غزلیات شمس» و «مثنوی معنوی» برویم. برپایه این نظریه‌ها متن مثنوی و غزلیات را بازخوانی و ظرفیت‌های نهفته در این آثار را آشکار کنیم.
وی در پایان یادآور شد: آثار مولوی در قرن هفتم خلق شده‌اند؛ اما این آثار همچنان برای انسان معاصر حرف‌های ناگفته بسیاری دارد.
چهارشنبه ۷ مهر ۱۳۸۹ - ۱۰:۲۹
نظر شما