به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، مصطفی رحماندوست، شاعر کودک و نوجوان در این مراسم گفت: امروز می‌بینیم که مردم متناسب با سلایق و علایق خود کتاب در اختیار دارند و می‌توانند تهیه کنند؛ اما باز هم آمار کتابخوانی پایین است. یکی از عوامل آن، وجود شبکه‌های اجتماعی است که باعث شده مردم کمتر به خواندن کتاب‌ها احساس نیاز کرده و علاقه نشان بدهند.
او در ادامه گفت: در قدیم کتاب‌ها توسط تجار چاپ می‌شدند به دلیل اینکه سرمایه سنگینی لازم داشته و الان کار به جایی رسیده که حتی مؤلفان نیز می‌توانند برای چاپ کتاب‌هایشان سرمایه‌گذاری کنند. این امر نشان‌دهنده بهبود وضعیت نشر است. کتاب‌های تألیفی در ابتدای انقلاب با تعداد تیراژ خیلی بیشتری نسبت به سال‌های اخیر چاپ می‌شده که از دلایل آن، تعداد کم ناشران و تنوع اندک عناوین کتاب بوده است؛ اما الان تعدد ناشران، تنوع بسیار کتاب‌ها و تغییر نظام توزیع، تیراژ کتاب‌ها را به زیر هزارتا کشانده است. درواقع تیراژ زیاد کتاب‌های اوایل انقلاب، در عناوین مختلف با تیراژهای کم توزیع شده است.
این شاعر افزود: صنعت چاپ از چند بخش تشکیل شده است: پدیدآورنده، ناشر و مردم. الان در فاصله بین تولیدکننده و مردم، توزیع‌کنندگان قرار گرفته‌اند که درصد زیادی از قیمت چاپ به توزیع‌کننده‌ها اختصاص دارد و به همین دلیل است که قیمت کتاب بسیار گران تمام می‌شود. خریدهای اینترنتی که مردم دارند، کمک می‌کند به توزیع بهتر کتاب با قیمت مناسب‌تر و در اختیار مردم قرار بگیرد. نشر کتاب در ایران هنوز صنعت نشده ولی در ترکیه صنعت شده است. با این حال کتاب‌های ایرانی از نظر محتوا و کیفیت نسبت به کتاب‌های ترکیه‌ای برتری دارند؛ به همین دلیل ناشران ترکیه‌ای برای چاپ کتاب‌های ایرانی علاقه نشان می‌دهند. نشر ایران ضعیف است؛ امروزه با مردمی‌شدن صنعت نشر، توزیع کتاب و کتابفروشی‌ها، رونق خوبی در این زمینه در حال وقوع است.
مصطفی رحماندوست در پایان به تمرکز انتشارات نغمه نواندیش بر چاپ کتاب‌های تألیفی اشاره کرد و گفت: در حال حاضر ناشران نسبت‌به تولید کتاب‌های تألیفی رغبت کمی نشان می‌دهند؛ چراکه هزینه تولید آن بالاتر از کتاب‌های ترجمه است. در این بین برخی ناشران برای توجیه کوتاهی خود در تولید کتاب‌های تألیفی شعارهای گول‌زننده‌ای به مخاطب تحویل می‌دهند: مثل بهترین کتاب‌های خارجی برای بچه‌های ایرانی.
در ادامه برنامه، عبدالله گیوه‌چی، نویسنده کتاب «لومی‌لو» درباره نگارش این داستان این‌طور توضیح داد: نگارش این داستان مربوط می‌شود به دو سال پیش که در کلاس مصطفی رحماندوست حضور داشتم. او در یکی از همان جلسات ابتدایی تکلیف بازآفرینی داد. آن‌موقع دانشجوی کارشناسی ارشد فلسفه و کلام دانشگاه علامه طباطبایی بودم و به حکمت اشراق سهروردی بسیار علاقه‌مند شده بودم. از طرفی خیلی دوست داشتم وارد حوزه داستان فلسفی برای کودکان بشوم.
او در ادامه گفت: به ذهنم رسید یکی از داستان‌های رمزی سهروردی را بازآفرینی کنم. حقیقتاً کار دشواری بود؛ چرا که مرحله اول، فهمیدنِ خود داستان بود. منابع تفسیری از داستان‌های رمزی سهروردی را مطالعه کردم و تفسیر رمزهای آن را پیدا کردم. مرحله بعدی تبدیل معانی بسیارعمیق عرفانی به یک داستان امروزی بود. باید سطح آن را در حد فهم یک کودک تقلیل می‌دادم بدون اینکه پیام اصلی آن از بین برود. یادم است تا نیمه‌های شب ذهنم درگیر پرورش داستان بود تا در نهایت به انسجام داستانی دست پیدا کردم که علاوه‌بر جذابیت برای کودکان و فلسفی بودن، پیام اصلی داستان سهروردی را هم در لایه‌های پنهان خود داشته باشد.
گیوه‌چی افزود: از ویژگی‌هایی که داستان‌های فلسفه برای کودکان باید داشته باشند این است که در کودک ایجاد یک ابهام، سوال یا تناقض فلسفی کند که خدا را شکر با توجه به نظرسنجی‌هایی که از شاگردانم داشتم، مشاهده کردم که این سوال و ابهام در دو جای داستان برایشان ایجاد می‌شود. البته در این‌گونه کتاب‌ها کودک با بحث و گفت‌وگو با والد یا از طریق تسهیلگری مربّی، عمق بیشتری از داستان را درک می‌کند و جهان‌بینی‌اش تقویت می‌شود.
در این مراسم داستان «لومی‌لو» برای مخاطبان این‌طور تشریح شد: داستان «لومی‌لو» تمثیلی است از طی طریق، از خاک تا افلاک و فنا و یکی‌شدن با نور. داستان کرمی که شجاعانه بر ترس خود غلبه می‌کند، پایش را فراتر می‌گذارد و بالا می‌رود. از یک کرم شب‌تاب که در دل جنگل که با نور دانش راهش را پیدا می‌کرد، راهنمایی می‌گیرد. با تلاش به بالای درختی می‌رود و از میوه‌ای خاص می‌چشد (میوه حکمت) و دچار تغییر و دگرگونی می‌شود که دیگران از درک آن عاجزند. فرقان پیدا می‌کند و برای یافتن نور بیشتر مسیرش را ادامه می‌دهد. عاشق نور ماه می‌شود. در همنشینی با او، وسعت بینش پیدا می‌کند. نور ماه موقت بود و اصالت نداشت. بنابراین برای رسیدن به نور همیشگی ریاضت می‌کشد و سختی‌های فراوانی متحمل می‌شود. در پایان با نور همیشگی متحد شده و به مقام فنا دست پیدا می‌کند.
همچنین به چرایی نام‌گذاری عنوان این اثر نیز اشاره شد که به جهت تأثیرگذاری در فضای بین‌المللی، اسم لومی‌لو برگرفته از واژه لاتین Luminance به معنی درخشندگی انتخاب شد که به زبان ایتالیایی «آن را روشن می‌کند» نیز معنی می‌دهد.
نظر شما