میرجلال‌الدین کزازی، چهره ماندگار زبان و ادب فارسی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره مهم‌ترین مانع برای گسترش زبان و ادبیات فارسی عنوان کرد: بزرگ‌ترین بازدارنده این است که ما ایرانیان این زبان را به گونه‌ای که شایسته آن است نمی‌شناسیم. زبان فارسی گنجینه‌ای است که ما از ارج و ارزش آن ناآگاه هستیم. من بارها به برهان گفته‌ام و نوشته‌ام که زبان فارسی از دید ساختار، پیشرفته‌ترین زبان در میان زبان‌های شناخته شده و دارای فرهنگ جهان است.

کزازی با یاد کردن از سخن فردریش انگلس، از بزرگترین فیلسوفان، فرزانگان و اندیشمندان جهان گفت: فردریش در نامه ای به مارکس که او هم از فیلسوفان بود، از زبان فارسی یاد کرده دیدگاه خود را درباره آن این گونه نوشته است «برای آقای وایتلینگ بسیار متأسفم که فارسی نمی‌داند زیرا اگر با این زبان آشنایی داشت می‌توانست آن زبان جهانی را که در پی آن بود و آرزو داشت بیابد و گمشده خود را می‌یافت. به عقیده من فارسی تنها زبانی است که در آن مفعول بی‌واسطه و با واسطه وجود ندارد.» ببینید این را چه کسی می گوید، شخصی که نه ایرانی است و نه پیوندی با ایران دارد، این دیدگاه او از سر آگاهی است. او چهل زبان را می‌دانست و بیشتر از نصف این زبان‌ها را با ادب و دیدگاه‌هایشان می‌شناخت.

وی افزود: باید از دبستان ها و دبیرستان ها آغاز کنیم و تا دانشگاه بیشترین بها را به زبان فارسی، ادب ایرانی و فرهنگ این سرزمین داده شود. ما با این گنجینه گران‌سنگ نا آشناییم.

کزازی درباره اینکه چرا شاعران و نویسندگان دوره معاصر عرب بیشتر از اهالی ادب ایران در سطح جهان شناخته شده هستند؟ گفت: آنها ارج و قدر زبان خود را می‌دانند و به آن می‌پردازند. از کودکی با آن آشنایی می‌جویند و روی آن کار می کنند. پس نویسندگان و سرایندگان آنها نیز شناخته‌شده‌تر هستند.