وی بیان کرد: ما در منطقه خراسان شمالی نسخه‌های ترکی داریم و حتی نسخه‌های کرمانجی هم یافت شده است اما اینها معاصر هستند.
داورپناه گفت: نسخی که ما به زبان فارسی داریم قدمت آن به ۳۰۰ سال قبل برمی‌گردد که از پدر به پسر و از پسر به نوه سینه به سینه به عصر حاضر منتقل شده است.
وی گفت: ما هم‌اکنون اگر بخواهیم پیگیری و پی‌جویی کنیم بیش از ۳۰۰ نسخه موجود داریم که همه این نسخ پاسخ و اساس‌شان ادبیات فارسی است.
داورپناه تاکید کرد: اشعاری بسیار زیبا که اولیا به آواز و طنین می‌خوانند و عشقیا به صورت حماسی، کلامی و دکلمه های بسیار شدید خوانش و اجرا می‌کنند.
داورپناه تصریح کرد: همه این تنوعات در کنار ادبیات فاخر فارسی باعث شده است که بارقه‌های امید به روشنی مشخص کند و ما در آینده‌ای نزدیک شاهد حضور جوانان و نوجوانانی باشیم که جای پیشکسوتان و پیرغلامان ابا عبدالله (ع) را در هنر تعزیه بگیرند.
وی با اشاره به عوامل ماندگاری تعزیه تا کنون بیان کرد: مهم‌ترین عامل ماندگاری تعزیه از گذشته تاکنون خود تعزیه است چرا که به عنوان یک رسانه عمل می‌کند و با اجرای تعزیه این اشعار و مدل‌های اجرا دهن به دهن در بین نسل‌ها منتقل می‌شود.
داورپناه با بیان اینکه در دوماه محرم و صفر سوگواره‌ها و اجراهای تعزیه به اوج خود می‌رسد، گفت: مسئولان با مراجعه به کارشناسان عرصه تعزیه، اجراها را به صورت هنری‌تر و قابل اجراتر استفاده می‌کنند.
نظر شما