مریم قربان‌زاده نویسنده کتاب «خاتون و قوماندان» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) در قم، با اشاره به اقبال مردم به ادبیات پایداری، تصریح کرد: اقبال مردم نسبت به ادبیات پایداری زیاد شده است و این خیلی خوب است. به نظرم یکی از شانس‌های ادبیات است که این ژانر خوانده می‌شود.

وی افزود: ما برای نگه‌داشتن مخاطب و اینکه همچنان در این راه بمانند نباید به عرصه تکرار نیفتیم و حتماً نیاز داریم نگاه نویی داشته باشیم و خلاقیت‌های خودمان را پرورش دهیم.
 
قربان‌زاده اضافه کرد: نیاز است خلاقانه به ادبیات دفاع مقدس نگاه کنیم، از کلیشه‌ها و مسائلی که در به تکرار افتاده است ، پرهیز کنیم و باب دیگری را باز کنیم.
 
این نویسنده بیان کرد: برای رفتن به سمت نگاه نو، باید سوال جدید انتخاب کنیم و مراجعه به راوی تغییر کند. نباید همچنان مسیر مثل گذشته ادامه پیدا کند چراکه نسل امروز فرق کرده است.
 
 نویسنده کتاب «خاتون و قوماندان»، یادآور شد: باید به روایت تازه برسیم وگرنه تکرار شدن باعث گریزان شدن مخاطب خواهد شد و ما ملزم هستیم این مخاطب را نگه داریم و مخاطب جدید را به این ادبیات پیوند بدهیم.
 
وی درباره ممیزی و خط قرمزها، در این حوزه گفت: من در کارها به ممیزی‌ برنخوردم، از این جهت که توانستم اعتماد خانواده و راوی را جلب کنم. ممیزی که خانواده با آن درگیر است ممیزی درونی است. توقع دارند یک سری حرف‌ها صرفاً مطرح نشود و ممکن است برداشت‌های درستی صورت نگیرد.
 
قربان‌زاده تاکید کرد: ما ملزم هستیم صادقانه روایت کنیم اما یک وقت‌های صادقانه و صمیمی نوشتن نباید باعث شود که یک سری موارد ممنوع را در کار بنویسیم و وارد روابط و ارتباطات شخصی شویم. این کار علاوه بر اینکه آسیب زننده است، کتاب را هم خواندنی نمی‌کند.
 
وی در پایان گفت: ممیزی بیرونی در همه کارهایم نداشتم، اگر چیزی وجود داشته برای خودم و راوی بوده است و سعی کرده‌ایم با هم به یک تعامل برسیم.