به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، محمدقائم‌ خانی درباره درون‌مایه «صور سکوت» بیان کرد: مهم‌ترین چیزی که «صور سکوت» حول آن شکل گرفته، مفهوم «انتظار» است. انتظار برای آمدن منجی موعود، بخش مهمی از ادیان ابراهیمی است که در ادبیات دنیا بسیار مورد توجه بوده، ولی در کشور ما کمتر به آن عنایتی شده است.
 
نامزد جایزه جلال از چند سال زمان بردن برای نگارش «صور سکوت» گفت و عنوان کرد: نگارش این کتاب مراحل زیادی را از سر گذراند که باعث شد چند سالی طول بکشد. نسخه ابتدایی آن در سال 89 نوشته شد که در دانشگاه صنعتی شریف به صورت محدود میان دانشجویان منتشر و فروخته شد.
 
وی ادامه داد: نسخه بعدی سال 91 آماده شد که در نشر آموت پذیرفته شد اما در ارشاد ماند و توفیق انتشار نیافت. نگارش نسخه سوم از سال 93 در دوره اول مدرسه رمان آغاز گشت که تا سال 96 هم ادامه یافت و در سال 1400 توسط انتشارات شهرستان ادب منتشر شد.
 
خانی از تمایزات این اثر گفت و افزود: این کتاب تمایزات زیادی دارد که در همان گام اول هم به چشم می‌آید. حوادث آن در سه جغرافیای عمده خوزستان عهد ساسانی، حجاز اسلامی و منطقه شامات پیش فتح (یعنی روم شرقی) جریان دارد. زمانش مربوط به سال‌های 12 و 13 هجری قمری است که مورد توجه قرار نمی‌گیرد.
 
نویسنده «صور سکوت» از بهره‌گیری از ادیان مختلف در روند نگارش این داستان گفت و ادامه داد: از چهار دین در این داستان شخصیت وجود دارد و از مسالک و مکاتب دیگر هم نامی به میان می‌آید؛ اما مهم‌ترین وجه ممیزه آن احتمالاً پرداختن به موضوع مهجور مانده «انتظار موعود» است.
 
خانی در انتها به نقش نهادهای فرهنگی برای ادامه یافتن راه جلال و جایزه جلال گفت: نهادهای فرهنگی باید همان کارهایی را که برایش بودجه در اختیار گرفته‌اند، انجام بدهند؛ جلسات نقد و بررسی برگزار کنند و وارد برنامه‌های تلویزیونی مرتبط با ادبیات بشوند. باید امکان جلسات گفت‌‌وگوی چهره به چهره نویسنده با مخاطب در شهرهای مختلف کشور ایجاد بشود؛ این‌ها تنها نمونه‌ای از کارهایی که باید انجام بشود؛ چراکه کارهای زیاد دیگری هم می‌شود برای ترویج کتاب انجام داد.