رمضان برخوردراي، مترجم اين اثر، در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، عنوان كرد: «ميشل پيترز» و «نيكلاس باربلز» نويسندگان اين اثر، ابتدا با ارايه تعريف پساساختارگرايي، آن را از ساختارگرايي جدا مي‌كنند و سپس درباره تاثيرات استفاده از روش پساساختارگرايانه در پژوهش‌هاي تربيتي توضيح مي‌دهند.

وي افزود: نويسندگان كتاب، دريدا و فوكو را به عنوان فلاسفه پساساختارگرا معرفي و سعي مي‌كنند رويكردهاي آنان را وارد قلمروي پژوهش تعليم و تربيت كنند. «استفان وال» و «هنري ژيرو» از جمله پژوهشگران تعليم و تربيت‌اند كه روش پساساختارگرايانه را به كار برده‌اند.

برخورداري درباره امتياز روش پساساختارگرايي در تعليم و تربيت بر ساير روش‌ها گفت: اين روش، سياستگذاري‌ها را نقد مي‌كند و تا اندازه‌اي مبتني بر تحليل تفاوت است. بر اساس انديشه‌هاي دريدا، انديشه‌ها، زبان‌ها و اقليت‌هايي كه در حاشيه قرار گرفته‌اند، بايد وارد متن شوند.

مترجم كتاب «درآمدي بر انديشه‌هاي مرلوپونتي» ادامه داد: در هر پژوهشي، يك گفتمان غالب وجود دارد. فوكو نيز مساله تحليل گفتمان را مطرح و شرايط غلبه آن گفتمان را بررسي مي‌كند. بنابراين، در پژوهش‌هايي كه از روش پساساختارگرايانه استفاده مي‌كنند، صداهايي كه تاكنون شنيده نشده‌اند، شنيده مي‌شوند و الگوهاي حاكم بر تعليم و تربيت نيز تبيين مي‌شوند.

برخورداري همچنين به دو كتاب ديگر كه مشغول نوشتن آنهاست، اشاره كرد و گفت: اين دو كتاب با عنوان‌هاي «پژوهش پديدارشناختي در تعليم و تربيت» و «افق‌هاي پژوهش پديدارشناختي در تعليم و تربيت» به موضوع فلسفه تعليم و تربيت مي‌پردازند.

وي در پايان گفت: هنوز با ناشري براي چاپ اين كتاب‌ها به توافق نرسيده‌ام.