مصطفی محمدی معتقد است که جنگ، دست نویسنده را برای تخیل باز می‌گذارد و از آنجا که هیچ‌چیز مثل رمان تضمین‌کننده آزادی بیان نیست، بسیاری از نویسندگان بزرگ دنیا به سراغ جنگ می‌روند، لحظات را واشکافی می‌کنند، از سرمایه‌هایی که تاریخ برایشان به ارمغان گذاشته بهره می‌گیرند و در نهایت می‌بینیم آنچه آفریده شده، از واقعیتش بزرگ‌تر است.
