استاد پورداود تمام عمر خود را صرف پژوهشهای علمی کرد و دریچه جدیدی را در زمینههای تحقیقات ایرانی - زرتشتی به روی ایرانیان و جهانیان گشود. پورداود کاری بزرگ را به سرانجام رساند و هویت تاریخی درخشان ایران را از گردوغبار زمانه و فراموشی بهدرآورد و ایرانی را با شناسنامه درخشان خود آشنا کرد.
پورداود را باید از نادرهکارانی برشمرد که همانندش به دشواری یافتنی است. بنیادی که او پی افکند، استوار و گزندناپذیر است. بهویژه آنکه در کنار کوششهای سختکوشانهای، راه را برای پژوهشهای دیگران هموار کرد و یاریگر شاگردان دانشمند و جوانش مانند بهرام فرهوشی و جلیل دوستخواه شد.
