امروزه بازخوانی اندیشههای مولانا درباره خواب میتواند برای انسان معاصر الهامبخش باشد. در جهانی که اضطرابها و فشارهای روانی فراوان است، نگاه مولوی به خواب بهعنوان فرصتی برای رهایی از غم و اتصال به معنویت، میتواند آرامشی عمیق به ارمغان آورد.
مولانا در مثنوی و غزلیات شمس بارها به بیاعتباری عمر دنیا، گذر بیامان لحظهها، و ضرورت توجه به دم حاضر پرداخته است. در نظر او زمان خطی جز پردهای نیست که حقیقت ابدی را پنهان میسازد. انسان اگر به بند گذشته و آینده گرفتار شود، از درک حضور بازمیماند؛ اما اگر دم حاضر را دریابد، به بیزمانی راه مییابد. در این معنا، مولوی هم شاعر «دم» است و هم سخنگوی «ابدیت».
